Dat op 6 december Sinterklaas komt, weten we allemaal. Maar wat gebeurt er op 5 december? Op die dag worden over de hele wereld de vrijwilligers in de bloemetjes gezet. En zeg nu zelf, wat zouden we zijn zonder vrijwilligers? Het verenigingsleven staat of valt met de hulp van vrijwilligers. En niet alleen dat, ook veel zorginstellingen kunnen moeilijk zonder. Zo ook in home Decamps in Evere. Daar komt Le Thi geregeld op bezoek en ze geeft er onder andere breilessen. Maar samen met de bewoners doet ze er ook heel wat andere activiteiten. Sinds dit jaar helpt Le Thi ook bij het organiseren van de eucharistievieringen die pastor Tony er voorgaat, en alles gebeurt corona-proof.
Hoe ben je als vrijwilliger in home Decamps terechtgekomen?
Le Thi: ik heb daar 25 jaar gewerkt als verpleegster. Toen ik met pensioen ging, was er Covid. Maar sinds mei ben ik er begonnen als vrijwilliger. Door covid mocht gedurende een hele tijd de haarkapper niet meer in de home komen. Er was ook geen manicure of pedicure meer toegelaten. Bovendien was er veel minder personeel. Dus heb ik de bewoners geholpen, zowel als kapster en ook voor de manicure. Sinds januari is de toestand wel weer verbeterd. Er is weer meer personeel, vooral nieuwe jonge krachten. Daarom ben ik dan begonnen met breilessen en wat andere activiteiten om de bewoners actief te houden want de mensen zaten te veel alleen op hun kamer.
Waarom doe je dat vrijwilligerswerk?
Le Thi: ook vroeger toen ik als verpleegster werkte, bleef ik gemakkelijk nog wat met de bewoners praten en een keer per maand vierden we samen de jarigen. Het maakt mij gelukkig te zien dat de mensen gelukkig zijn. Het ligt in mijn karakter om er te zijn voor mijn medemensen. Vooral omdat de bewoners van home Decamps in die periode weinig bezoek mochten ontvangen. Dus zorgde ik voor wat muziek en wie kon mocht dansen. We speelden ook met de kaarten en we maakten kleine knutselwerkjes. Zo hebben we voor iedereen een mooie kaart gemaakt voor de familie.
Vorig jaar waren veel mensen eenzaam. Het was een heel triest jaar. Het deed mij pijn die eenzaamheid te zien. De bewoners zijn heel blij als ze mij zien. Hun glimlach maakt mij gelukkig. Nu het weer mag, doen we ook weer kleine uitstapjes: eens naar de markt of naar de winkel.
Al van toen ik nog als verpleegster werkte, maakte ik foto’s van de bewoners bij een verjaardag of een ander feestje. En dat doe ik nu ook als vrijwilliger. Op het einde van deze zomer was er barbecue in de tuin van home Decamps en dan heb ik foto’s gemaakt want ook de familie mocht op bezoek komen.
Je hebt Aziatische roots. Hoe ben je in België terecht gekomen?
Le Thi: in april 1975 ben ik uit Vietnam gevlucht voor bombardementen samen met mijn familie en via Hongkong ben ik met mijn zussen in Ingelmunster terechtgekomen in het klooster van de “zusters van Maria”. Mijn ouders en broers zijn pas in 1979 kunnen komen. Eerst werkte ik als verpleegster in het ziekenhuis Parc Leopold in Brussel en later in home Decamps in Evere. Ik ben gehuwd en we hadden een zoontje van 10 jaar toen mijn man op 44-jarige leeftijd aan een hartaanval is overleden. Maar ik kreeg veel steun van mijn familie en ook van goede buren. Later zijn mijn ouders bij mij komen inwonen en samen met mijn broers en zussen heb ik voor hen gezorgd tot het allerlaatste. Mijn vader is in 2014 overleden en mijn moeder in 2017.
Nu ben ik gepensioneerd en dat geeft me de vrijheid om als vrijwilligster geregeld voor de bewoners van home Decamps ontspanning en activiteiten te organiseren. Ik ben heel gelukkig want zo helpen we mekaar.
Beste Le Thi, bedankt voor je grote inzet! En dat je nog vele jaren als vrijwilliger aan de slag mag blijven!
Ria V.A.
