De Ark in Haren is een woon- en dagcentrum voor volwassenen met een verstandelijke beperking. In Laken hebben we een werking voor kinderen en jongeren met een verstandelijke beperking. In de vorige nummers van dit blad kon u al lezen dat onze pastorale gemeenschap Sint-Franciscus dit werkjaar De Ark te Haren extra in de kijker wil zetten. Het leek ons dan ook niet meer dan normaal dat we u laten kennis maken met de directrice Mieke Craeymeersch.
Sinds wanneer werkt u in De Ark?
Mieke Craeymeersch: ik ben hier begonnen op 9 januari 2017 en dus ben ik nog geen jaar hier aan het werk. Het is nog allemaal nieuw en zoekend. ‘k Heb ongeveer 20 jaar gewerkt bij Similes, een vereniging voor gezinsleden van mensen met een psychische kwetsbaarheid. Als opleiding heb ik een master orthopedagogie. Maar ik ben ook familie-betrokken want ik heb een broer met een verstandelijke beperking. Ik ben dus van thuis uit vertrouwd met de wereld van ouders en de bezorgdheden die ze hebben over hun zoon of dochter.
Eén van de vrijwilligers van Similes wees mij op de vacature bij De Ark. Wat mij hier vooral aansprak is de thematiek én de kleinschaligheid. Iedereen kent iedereen. Dat heeft iets familiaals. Dat was mijn belangrijkste motivatie.
Hoe kon u hier thuiskomen? Dat was toch wel even zoeken?
MC: zoeken ja, veel luisteren ook, ervaren en ervoor open staan, aanwezig zijn in de werking ook. Ik heb enkele keren in de ateliers meegewerkt, en in de woonondersteuning, om te ondervinden wat het dagelijks reilen en zeilen inhoudt. Ik ben ook met de buschauffeurs-begeleiders mee gereden die de mensen dagelijks ophalen en terugbrengen. Dat vind ik allemaal belangrijk om mij te kunnen inleven in wat het personeel moet doen, op welke problemen zij botsen. Op de werkvloer komen en ervaren wat het is. Ik probeer toegankelijk te zijn voor iedereen, zo dat ze vertellen wat hen beweegt en hoe ze zich inzetten.
En ik wil ook kunnen aanvoelen wat het betekent voor de cliënten. Ik wil hen leren kennen. Mijn deur staat trouwens altijd letterlijk open want ik besef dat het voor hen niet altijd gemakkelijk is om bij de directeur aan te kloppen. Daarom wil ik de drempel zo laag mogelijk houden.
Ik ben zelf zus van een persoon met een verstandelijke beperking. Daarom weet ik goed hoe belangrijk werken met de familie is. Voor veel ouders is de zorg een doolhof. Allemaal maken ze zich zorgen en zeker over die cruciale vraag: wat met onze zoon/dochter na ons? Wat als wij er niet meer zullen zijn? Dat thema ga ik niet uit de weg.
Wat voor mij héél belangrijk is: dat De Ark de op één na beste plek mag zijn. Want de beste plek is natuurlijk altijd thuis, als die er is. Niet iedereen heeft nog een warme thuis waar men kan op terugvallen. Dat willen we hier proberen aan te bieden. En het eerste jaar is voor mij inderdaad zoeken hoe we dat kunnen realiseren.
Uiteraard zijn het personeelsbeleid, het opvolgen van de financiën, administratieve taken, enz ook onderdelen van mijn job als directeur.
En verder hou ik er aan dat De Ark geen eiland is, dat wij verbonden zijn met andere organisaties en met de samenleving. Daar geloof ik erg in.
Hoe hoop je dat te bereiken?
MC: De Ark werkt al lang samen met het gemeenschapscentrum De Linde van Haren. Regelmatig is er ook contact met de parochie, met de KWB en Femma van Haren. Vrijwilligers uit die verenigingen komen hier ook af en toe. Maar het kan altijd beter zoals bijvoorbeeld nu de samenwerking met Sint-Franciscus.
We zijn ook gestart met het atelier Buurtwerking. Dat is heel pril. Onze cliënten willen graag zinvol werk doen. Het is dus de bedoeling dat zij vrijwilligerswerk doen voor mensen in de buurt zoals bijvoorbeeld boodschappen doen, de hond uitlaten of in de tuin werken. Daarvoor hebben we een flyer gemaakt en in de buurt rondgedeeld. Er zijn al enkele mensen komen vragen: is dat dan met dienstencheques? Neen, we doen dat gratis al is een kleine traktatie altijd welkom natuurlijk. Dat vinden onze mensen fijn. Zo maken we onze buurt er attent op wie onze cliënten zijn want ze hebben dan wel een beperking maar het zijn toffe mensen en ze worden net als iedereen graag gewaardeerd. We proberen ook mee te doen met de kerstmarkt van Haren maar we moeten ook rekening houden met de mogelijkheden van het personeel voor de begeleiding. Daarom is het ook belangrijk dat we werk maken van het uitbouwen van een ploeg vrijwilligers om een nog sterkere band met de omgeving te creëren.
Organiseert de Ark soms ook een feest of een opendeurdag?
MC: feesten doen we hier graag! Carnaval, halloween onlangs nog. Daarop waren ook mensen uit andere zorgcentra uitgenodigd. We hebben de hele dag met ongeveer 100 man gefeest.
Twee jaar geleden hebben we een opendeurdag georganiseerd naar aanleiding van de openbedrijvendag.
We organiseren wel een ‘doe-dag’ voor de ouders en familie van onze cliënten. Zij kunnen dan de hele dag ateliers mee volgen. Misschien moeten we die ook openstellen voor de buurt want velen vragen zich wellicht af, wat er allemaal gebeurt achter deze poort?
Waaruit haalt u de meeste voldoening?
MC: uit de tevredenheid van onze cliënten, hun familie en het personeel. Dat geeft de grootste voldoening. En een appreciatie geven, hoe klein of beperkt ook, kan zeker het verschil maken.
Hoe kan u de mensen die hier werken motiveren?
MC: hier werkt een heel betrokken en gedreven equipe. Ze krijgen ook veel return van de cliënten. Motivatie zit vaak in kleine dingen. Ik vind het erg belangrijk om de verbinding tussen het personeel onderling te versterken, en dat ze over voldoende en goed materiaal beschikken van de poetshulp tot een staflid, en dat ze vorming kunnen volgen. Ik stimuleer hen ook om aan netwerking te doen en collega’s uit andere organisaties leren kennen.
Is er samenwerking met de familie van de cliënten?
MC: de Ark heeft een ‘gebruikersraad’ of een familieraad. De voorzitter is een familielid. Daar krijgen ze alle informatie over de werking en financiering, en kunnen ze zelf initiatieven nemen of klachten formuleren.
Hoe ziet u de toekomst van de Ark?
MC: dat we nog sterker kunnen inzetten op wonen met zorg op maat. En dan gaat het niet alleen over een beschikbaar appartement maar ook over de gepaste zorg en begeleiding. In Vlaanderen zijn daarover heel veel ideeën. De Ark heeft hier in de straat een huis aangekocht. Volgend jaar, in februari kunnen daar vier cliënten zelfstandig gaan wonen. Alles hangt natuurlijk af van hun zelfredzaamheid. Ze wonen er met de nodige ondersteuning maar ’s nachts zijn ze alleen. Ze kunnen wel een beroep doen op de nachtdienst van De Ark in noodgevallen. In december organiseren we daarvoor een infoavond.
Ook de home willen we uitbreiden met 4 à 6 extra plaatsen want de vraag is nog altijd groot.
En verder moeten we onze informatica nog moderniseren en ben ik bezig met het beleidsplan voor de komende jaren zodat we een hedendaagse organisatie worden met veel participatie en inspraak. We starten ook met een ‘cliëntenraad’. Binnenkort voorzien we een eerste vergadering. Een cliënt zit dan zelf de vergadering voor, zij bepalen de agenda. Natuurlijk staan we hen daarin bij maar het is de bedoeling dat ze zo autonoom mogelijk werken, dat ze zelf beslissen wat ze vertellen aan de anderen, of ze personeel uitnodigen… dat is héél spannend!
Er liggen duidelijk nog heel wat toekomstplannen voor de Ark op tafel! We wensen de directrice nog veel succes met de uitbreiding en met alle nieuwe initiatieven! Dat alle cliënten en hun familie er de vruchten mogen van plukken.
Ria V.A.
