Misschien beeld ik het me in, misschien ook niet. Maar ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het velen niet goed gaat. Ik hoor zeer veel mensen in mijn directe omgeving hun zorgen en angsten uitspreken over de oorlog in Oekraïne; ik lees en hoor over vele mensen die worstelen met de stijgende prijzen van benzine, elektriciteit, gas, vlees, boter, bakolie en ga zo maar door. De krant staat vol verhalen over mensen die problemen hebben met identiteit, gender, geaardheid van anderen of van zichzelf. En ook tussen de trouwe kerkwerkers waartussen ik nogal wat tijd mag doorbrengen, hoor ik verhalen vol ontgoocheling over genomen of niet genomen beslissingen, over twijfel wat de toekomst ons brengen zal, hoe het verhaal verder kan gaan.
Misschien denk ik dan, doen we na 2000 jaar nog steeds niet veel anders dan ons wegsteken in ons veilig huis, in onze veilige kring, met de deur op slot uit angst voor… Zo een beetje als de overgebleven getrouwen na de dood van Jezus. En we mogen dan wel geloven dat Hij verrezen is, ja, er zijn er zelfs onder ons die Hem gezien of gevoeld hebben, helemaal zeker zijn we toch niet.
Misschien hoop ik dan, misschien is nu voor ons meer dan ooit de tijd rijp om ons geraakt te weten door de Helper, de Trooster, de Heilige Geest. Ik geloof hoe langer hoe meer dat Hij pas kan komen als wij er klaar voor zijn. Dat wil zeggen, als wij oprecht bidden dat Hij tot ons wil komen. “Kom tot ons, o Heil'ge Geest, in ons ontsteekt Gij 't vuur van uw liefde” zingt men in Taizé – “Veni sancte Spiritus tui amoris ignem accende”.
En zo kijk ik nu al uit naar de biddende gemeenschap in de Pinksterviering. Ik associeer Pinksteren zeer sterk met de mooie meertalige viering in de St Antoniuskerk te Etterbeek waar de Byzantijnse, Latijnse en Afrikaanse riten samen komen in een doorvoelde katholieke intensiteit.
Ik kijk uit naar de biddende Brusselse katholieke gemeenschap onderweg nu zaterdag 4 juni van Dockx naar de Basiliek van Koekelberg, naar de viering met aandacht voor ‘kerk samen onderweg’.
En ik durf nu al uitkijk houden naar een biddende kathedraal die de hulp van alle Heiligen aanroept en de komst van de Geest afsmeekt over de wijdelingen.
Laat ons dan ieder afzonderlijk in zijn of haar eigen gebed, maar ook wij allen samen met de ganse gemeenschap ons oprecht richten tot de Geest dat Hij over ons moge komen zodat we zonder angst en vrees kunnen en mogen getuigen over Gods grote daden.
Want het beste tegengif voor ‘le mal du temps’, zijn toch de vruchten van de Geest: liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. (Gal 5,22)
Vrede en Alle Goeds,
Dirk Van Erps
