30 mei een zondag die zijn naam eer aan doet. Zonnig warm na al de dagen van regen en frisheid. In een oase van rust zag ik al de gezichten terug die ik al weken had moeten missen. Inderdaad tante Corona gooit behoorlijk roet in het eten.
Een begeesterde voorganger startte deze openluchtmis, met het “ in de naam van de vader, de zoon en de heilige geest” met de vogels die ook hun lied zongen op de achtergrond.
Na de woorddienst, kregen we een verhaal te horen van de Heilige Augustinus die op het strand een jongetje ziet die met een schelp de zee in een putje probeert te scheppen. Zo is het ook voor de mens onbegonnen werk het geheim van de Heilige Drie-eenheid te willen doorgronden. Deze woorden bleven hangen en hielden mij in de loop van de zondag bezig.
Tijdens de bereiding van de gave, luisterden we naar een meerstemmig Italiaans gezang. De Heilige Drie-eenheid waarvan we het feest vierden.
Het bijna einde van de Mariamaand werd bezongen met het welgekende “ Waar men gaat langs Vlaamse wegen”.
Na nog een babbeltje keerde ik tevreden huiswaarts.
