Op 18 oktober werd door het CCV, de vormingsdienst van het Vicariaat Brussel, een avond ingericht voor de Brusselse pastorale ploegen met als onderwerp “Onze gemeenschap als oefenruimte”. Het geheel was hoofdzakelijk gebaseerd op de ideeën van Sake Stoppels, een docent kerkopbouw en Diaconie verbonden aan de faculteit Godgeleerdheid van de Vrije Universiteit Amsterdam. Eigenlijk was deze avond een opvolging van de brief van Monseigneur Kockerols “Kerk in de stad getuigt van hoop”. We vormen tegenwoordig een kleine minderheid en moeten missionair aanwezig zijn. Dit betekent dat we moeten kunnen laten zien dat we gelovig zijn. Wie niet christen of gelovig is, wil de inhoud zien waarvoor we staan.
Hiertoe zijn twee mogelijkheden: enerzijds mee bewegen met het dynamisme van de samenleving en anderzijds kiezen voor een contra-cultureel beleid, zich houden aan de regels. Sake kiest voor de tussenweg namelijk het leerling-zijn van Jezus Christus. Mensen worden niet vanzelf volgeling. Er moet zowel een verhaal zijn als toewijding. De vraag van de samenleving is wat we kunnen bieden, namelijk het eigene van ons geloof.
Het is de bedoeling dat we in de kracht van de Heilige Geest niet alleen in verbondenheid met anderen, niet alleen op zondag, maar over de volle breedte van ons leven leerling zijn van Jezus. Hiertoe moeten we ons niet enkel gelovig gedragen binnen onze kleine kring, gezin, kerk, of ook niet voor de wereld maar in ons leven van elke dag zoals op het werk, en in al ons doen en laten.
Aan het leerling-zijn van Jezus zijn een aantal aspecten verbonden. We moeten leren leven in Zijn spoor, dit betekent dat het meer is dan ‘s zondags naar de kerk gaan, meer dan deelnemen aan de kerkelijke activiteiten. Zien de mensen aan ons dat we elkaar lief hebben? Zo moeten we ontvankelijk zijn, niet alleen aan de buitenkant maar ook aan de binnenkant, luisteren naar elkaar en naar God. Soms moeten we ook ingaan tegen het gangbare. Leerling-zijn zet ons op het spoor om te groeien in onze navolging van Jezus. Zo vormen we een gelovige gemeenschap want geloven doen we niet alleen. Het vraagt om discipline en geeft rust.
Onze gemeenschap is een oefenruimte waar we de vraag moeten stellen of we voldoende uitnodigend zijn of niet en of we daarbij voldoende uitdagend zijn of niet. Leerling zijn is tegelijk voldoende uitnodigend zijn en tegelijk zorgen dat we voldoende uitdagend zijn.
Er werd ook een soort leefregel aangereikt voor onze gemeenschap. Zo moeten we niet alleen het goede nieuws van het Koninkrijk verkondigen maar de nieuwe gelovigen onderwijzen, dopen en voeden, mensen in nood liefdevol helpen, proberen het onrechtvaardige in onze maatschappij te veranderen en respect hebben voor de schepping.
Na deze misschien nogal evidente maar toch nuttige sessie werden na de pauze een paar vragen gesteld aan werkgroepen van de verschillende pastorale ploegen.
Het geheel eindigde met een gebedsstonde. Iedereen keerde terug naar huis met een hele bagage om te proberen leerling te zijn van Jezus in de echte zin van het woord.
Régine