Waar zullen we de verrezen Heer vandaag vinden? Dat was het thema dat Pastor Tony met ons uitdiepte tijdens de Pinkster-conferentie in de Kring op donderdag 17 mei.
Als vertrekpunt koos Pastor Tony de verschijningsverhalen van de verrezen Heer Jezus in de vier evangelies.
Eerst gaf hij aan hoe elke evangelist als een goede pastor passages selecteerde en accenten legde om de blijde boodschap toegankelijk te maken voor zijn eigen doelpubliek. Zo vinden we bij voorbeeld enkel bij Lucas, waar gemarginaliseerden een deel van zijn doelpubliek waren, het verhaal van de verloren zoon, van de overspelige vrouw, van de geboorte van Jezus in een kribbe.
Johannes van zijn kant schreef voor een doelpubliek dat al Christelijk was, en ging bijgevolg dieper graven. Hij gebruikte een poëtische taal, waarbij de gebrachte feiten tegelijk diep geïnterpreteerd werden, en het verhaal als het ware een dubbele bodem kreeg: als Johannes bij voorbeeld sprak over licht/dag en duisternis/nacht, dan verwees hij tegelijk naar Gods aanwezigheid versus Zijn afwezigheid.
Pastor Tony overliep met ons de 8 verschijningsverhalen in de evangelies en ging vervolgens dieper in op het laatste verschijningsverhaal in het evangelie van Johannes hoofdstuk 21.
Petrus gaat vissen (in de nacht) en er komt niets van. Probeerde Petrus ‘mensen te vissen’ (de Blijde Boodschap te verkondigen) in de nacht (op eigen kracht, zonder God)? Of gaf hij er de brui aan en ging hij terug naar zijn oude stiel, en werkte zelfs dat niet meer (in de nacht van Gods afwezigheid)?
Jezus verschijnt aan de vissers, maar, zoals in vele van de andere verschijningsverhalen, herkennen ze Hem eerst niet. Hij wordt uiteindelijk wel herkend door ‘de leerling van wie Jezus hield’, Johannes, de man die diep kon luisteren met het hart. Jezus herkennen vertrekt vanuit het hart. Zelfs Petrus, de vertegenwoordiger van ‘het officieel instituut’, moet zich heroriënteren voortgaand op het fijn aanvoelen, de voelsprieten van Johannes.
Elke leerling die zich ook nu openstelt voor de liefde, kan uiteindelijk – vaak na de feiten, zoals de Emmaüsgangers - de verrezen Jezus herkennen en denken: ‘brandde mijn hart niet van verlangen toen Hij mij de Schrift ontsloot?’.
Terwijl ik mijn notities bij deze conferentie overliep, borrelden een aantal inzichten in mij op, die rond dit thema bij mij rijpten in de loop van mijn betrokkenheid bij de charismatische vernieuwing:
Hoe echt een realiteit ook is, ze kan enkel waargenomen worden door diegenen die over de nodige zintuigen/voelsprieten beschikken om die realiteit waar te nemen.
Wat baat het dat Jezus gestorven is aan het kruis in zichzelf gevende liefde tot het uiterste, en wat baat zijn verrijzenis voor iemand die opgesloten blijft in een kijk op de kruisdood van Jezus (en op menselijk lijden) als een verpletterende mislukking?
Er is bijgevolg een onmisbare schakel in het Paasgebeuren die we niet uit het oog mogen verliezen: de genade om door dat Paasgebeuren geraakt te worden… om de diepe betekenis ervan te ontwaren… om de liefde die God daarin betuigt te laten binnendringen in ons hart… om Gods levensadem, Zijn Heilige Geest zelf, ons te laten bewonen en erdoor van binnenuit getransformeerd te worden.Het is die genade die ons kan omvormen van ‘toren van Babel-bouwers’ van een deficitaire maatschappij waarin mensen mekaar bestrijden en stuk maken tot een dynamische gemeenschap waarin God en mens in liefde hun krachten bundelen en vermenigvuldigen in eenheid in diversiteit en zo effectief kunnen bouwen aan een nieuwe wereld. Dat is de Pinkstergenade. Pinksteren is bijgevolg een onlosmakelijke vrucht van het Paasgebeuren en tegelijk een voorsmaak van de hemel, die vruchtbare bestemming waar God ons toe roept over de dood heen: eeuwig leven in volkomen liefdevolle en dynamische verbondenheid tussen God en mensen.
Paulus verwijst naar mijn gevoel naar Gods mysterieuze werkzaamheid met ons mensen over de eeuwen heen door aan te geven dat het Oude Testament op wazige manier voorafschaduwt wat het Nieuwe Testament meer ten volle bewerkstelligt. Zoals de dood en verrijzenis van Jezus, onze verlossing, plaatsvond op het herdenkingsfeest van de verlossing van de Joden uit de slavernij van Egypte, valt Pinksteren, de uitbarsting van dat nieuwe leven in de Geest in de handelingen van de apostelen, samen met een ander Joods hoogfeest: het feest van de oogst, van de vruchtbaarheid van de aarde en tegelijk het feest van de vruchtbaarheid van Gods verbond(enheid) met het Joodse volk.
Zoals pastor Tony in de conferentie aangaf: Wij kunnen ons voor die genade van Pinksteren op elk moment in het hier en nu steeds op hernieuwde wijze in liefde openstellen en zo de verrezen Christus van binnenuit ontmoeten.
Dank aan Pastor Tony voor deze verrijkende conferentie.
Emmanuel VDS