Met die vraag begon het atelier ‘bakken’ in De Ark in Haren op woensdag 9 mei. En onmiddellijk gingen alle handen de hoogte in.
Binnen de pastorale ploeg van Sint Franciscus hadden we het bij het begin van het werkjaar afgesproken: we zouden dit jaar de banden met De Ark in Haren, een dagcentrum voor mensen met een mentale beperking, extra aanhalen. Eén van de afspraken die we toen ook maakten: we zouden zelf twee ateliers organiseren, één atelier ‘kaarsen maken’ en een andere keer ‘bakken’.
Op woensdag 9 mei trokken we dus met ons bakgerief richting Verdunstraat. We werden onmiddellijk opgevangen door één van de cliënten die ons meenam naar de grote keuken van het dagcentrum. Daar was het nog druk want enkele cliënten waren, samen met twee begeleiders, nog volop bezig met de vaatwas na het middagmaal dat ze iedere woensdag samen klaarmaken.
Terwijl we alles in gereedheid brachten, druppelden de cliënten die in het ‘bakatelier’ geïnteresseerd waren al binnen en er waren ook een paar geïnteresseerde parochianen naar de Ark gekomen. Kortom, we konden zoals afgesproken om 13.45 uur van start gaan met een heel tof en boeiend gezelschap.
Wat heb je nodig om koekjes, cake of taart te maken? Aangezien er geregeld in de Ark cake wordt gebakken, was het antwoord op die vraag snel gevonden: suiker, boter, eieren en bloem. Wat natuurlijk wel variabel is: de verhouding van die ingrediënten én de extra’s die we eraan toevoegen. Die namiddag hadden we gekozen voor koekjes met chocolade en noten. Ook dan kan je nog variëren! Fondantchocolade of melk of witte chocolade? En de keuze van de noten is eindeloos. Eens proeven? Graag natuurlijk! En of de chocolade smaakte! Ook de nootjes: walnoten of hazelnoten… ze smaken toch heel verschillend.
Aan het werk nu: noten klein hakken, alle ingrediënten goed mengen, het deeg met twee lepels verdelen over de bakplaat, nog een extra versiering met chocoladepellets en stukjes noten… niet altijd gemakkelijk maar iedereen hielp mee! We schoven twee bakplaten vol koekjes-in-spe de oven in. En dan was het afwachten, wachten, tien à 15 minuten… Een heerlijke geur vulde langzaam de keukenruimte. De kookwekker gaf het sein. Eindelijk konden we ons eigen ‘gebak’ bewonderen. Nu nog wat laten afkoelen en dan was het hoogtijd om te proeven! Of ze smaakten? Dat moet u maar eens navragen aan wie erbij was. Eén ding weet ik wel heel zeker: na de koffiepauze bleef er niet veel meer op de bakplaat liggen…
Op naar het volgende bakatelier? Voor de cliënten van de Ark hoeven we daar niet lang mee te wachten!
Ria
