Het hoogfeest van de Openbaring wordt in de volksmond ‘Driekoningenfeest’ genoemd. Het is het tweede grote feest van de Kersttijd. Het Kind dat geboren is in de verborgenheid van Betlehem ontvangt de hulde van de wijzen, die de zoekende mensheid symboliseren. Vroeger viel dit feest altijd op 6 januari, nu wordt het in onze streken ook gevierd op de zondag na nieuwjaar, zodat het in de liturgie meer aandacht kan krijgen. Maar dit jaar is er weinig of geen liturgie. We kunnen ons afvragen zoals de wijzen in het evangelie: “Waar is de pasgeboren Koning der Joden ? Want wij hebben zijn ster in het oosten gezien en wij zijn gekomen om Hem onze hulde te brengen.”. Waar kunnen wij Jezus hulde gaan brengen, nu we niet naar de kerk kunnen gaan om eucharistie te vieren ? In het evangelie lezen we hoe de ster aan de wijzen de weg wees en bleef staan ‘boven de plaats waar het Kind zich bevond’. Waar blijft de ster staan voor ons ? Waar kunnen wij het Kind vinden? In ons hart, in ons huis en bij de mensen die ons nodig hebben. Want in ons hart verblijft Hij al sinds ons doopsel, in ons huis wil Hij met ons wonen, en wat we voor de minsten van de zijnen hebben gedaan, hebben we voor Hem gedaan. Zo kunnen ook wij het Kind onze hulde brengen
Het hoogfeest van de Openbaring wordt in de volksmond ‘Driekoningenfeest’ genoemd. Het is het tweede grote feest van de Kersttijd. Het Kind dat geboren is in de verborgenheid van Betlehem ontvangt de hulde van de wijzen, die de zoekende mensheid symboliseren. Vroeger viel dit feest altijd op 6 januari, nu wordt het in onze streken ook gevierd op de zondag na nieuwjaar, zodat het in de liturgie meer aandacht kan krijgen. Maar dit jaar is er weinig of geen liturgie. We kunnen ons afvragen zoals de wijzen in het evangelie: “Waar is de pasgeboren Koning der Joden ? Want wij hebben zijn ster in het oosten gezien en wij zijn gekomen om Hem onze hulde te brengen.”. Waar kunnen wij Jezus hulde gaan brengen, nu we niet naar de kerk kunnen gaan om eucharistie te vieren ? In het evangelie lezen we hoe de ster aan de wijzen de weg wees en bleef staan ‘boven de plaats waar het Kind zich bevond’. Waar blijft de ster staan voor ons ? Waar kunnen wij het Kind vinden? In ons hart, in ons huis en bij de mensen die ons nodig hebben. Want in ons hart verblijft Hij al sinds ons doopsel, in ons huis wil Hij met ons wonen, en wat we voor de minsten van de zijnen hebben gedaan, hebben we voor Hem gedaan. Zo kunnen ook wij het Kind onze hulde brengen
