Advent : licht en vertrouwen

Op de laatste zondag van de maand november hadden we weer afspraak met onze jonge kandidaat vormelingen voor een catechesebijeenkomst in de pastorie van Sint Jozef. Aangezien dat weekend de advent begon, lag het voor de hand dat dit ook het thema van deze catechese zou zijn. In plaats van te starten met een bijbelverhaal zoals we gewoon zijn, kozen we deze keer voor een actueel verhaal namelijk dat van Achmed, een twaalfjarige vluchteling. De jongen zit te dagdromen in de klas. Hij heeft het moeilijk om zich te concentreren op de les omdat zijn gedachten afdwalen naar zijn thuisland en naar de zware vluchtreis die hij samen met zijn ouders en andere dorpsgenoten noodgedwongen heeft moeten maken.

Aan de hand van enkele vraagjes confronteren we onze meisjes en jongens met het harde leven van jonge kinderen die op de vlucht moeten gaan.

Wat zouden zij doen als ze net als Achmed alles moeten achterlaten, hun huis en thuis, speelgoed en vrienden, familie en verwanten? Wat zouden ze willen meenemen? Wat zouden ze het meeste missen? Wat zouden zij verwachten van de mensen bij wie ze terecht komen, van de kinderen op school?

Het wordt allemaal veel concreter als één van onze jongeren vertelt hoe zijn mama jaren geleden ook als vluchteling in België is aangekomen. Hoe zij dat onlangs aan haar kinderen heeft uitgelegd, hoe moeilijk het was om iedereen achter te laten. En ook dat ze nog altijd haar familie mist alhoewel ze hier heel goed is opgevangen en erin is geslaagd, met vallen en opstaan, te wennen aan haar nieuwe leven en weer te durven vertrouwen.

De andere jongeren worden heel stil van deze spontane getuigenis. Als we wat later stilstaan bij de betekenis van de lichtjes van de adventskrans, begrijpen ze nu nog beter hoe wij allemaal, ieder op zijn/haar manier, een lichtje voor anderen kunnen zijn. Daar willen wij ons in deze adventstijd extra voor inzetten want alleen zo komen we ook écht dichter bij Kerstmis,  dichtbij het Kind dat komen zal.

Ria