dag 6: viering aan de grot + ziekenzalving

Laudato si

Ik wil de thuisblijvers nu echt wel niet jaloers maken door dit te melden, maar sinds een aantal dagen - en volgens de voorspellingen tot en met vandaag, onze laatste dag - haalt de temperatuur hier dagelijks gemakkelijk de 30 graden. Ik weet wel dat dit voor een heel aantal mensen op zichzelf al reden zou kunnen zijn om Lourdes te mijden, al weegt de warmte hier veel minder zwaar dan bij ons, omdat het altijd droger is. Voor anderen is dit een temperatuur waar ze elk jaar toch minstens voor enkele dagen over dromen.

Als je de eucharistie meemaakt met enkele tienduizenden, zoals wij gisteren deden op het feest van Maria Ten Hemelopneming, wil dat aantal natuurlijk zeggen dat niet iedereen in de schaduw kan zitten. En al zijn de hoogste dagtemperaturen in de ochtend (laat ons zeggen: tien tot twaalf uur) nog niet helemaal bereikt, in de zon zitten is best te mijden. Dus liefst beschutting, hoedje en diens meer. Bezorgd om de warmte, hadden we er vooraf zelfs over gedacht of we iedereen zouden meenemen, omdat de koelte van het hotel misschien toch draaglijker was voor degenen die niet meer volop in de kracht van het leven zijn.

Maar vertrouwend op de genade van deze plek (en ook wel op de intelligentie van degenen die dit alles organiseren) waren we toch voltallig naar de weide getrokken voor de feestelijke viering. We hadden goed gegokt: tijdens de viering werd herhaaldelijk water aangeboden en op meer dan eens kwamen er jongeren rond met een tuin-sproei apparaat om de menigte met een nevel van water te verfrissen. We hebben het allemaal zonder probleem overleefd en zijn er enthousiast en gelukkig van teruggekeerd!

Ik keek wel even op toen ik dat besproeien zag. Ik had nog maar pas mijn eigen tuin met een identieke sproeier een behandeling gegeven - meer bepaald met een zogenaamd selectief product dat wel het woekerende onkruid aanpakt en doodt, maar het gras gewoon laat staan. Ik zou mijn eigen sproeier voor zoiets natuurlijk nooit meer kunnen gebruiken, want als er zo'n product is in geweest, kun je dat natuurlijk niet meer gebruiken om mensen te verfrissen. Deze verstuivers moeten wel onberispelijk nieuw zijn geweest.

Het trof mij: bij het "asperges" van het begin had de priester (de voorganger was kardinaal Barbarin uit Lyon) de menigte besprenkeld met druppels wijwater middels enkele palmtakken, ter herinnering aan de eigen doop. Nu werd er, eigenlijk veel "doeltreffender" hetzelfde gedaan: er werd een gordijn gelegd van ontelbaar minuscule druppeltjes "Lourdeswater", die zo ook "voelbaar" maakten, hoezeer water "leven" betekent.

Maar de vergelijking met de doop - en dus het asperges - gaat misschien nog verder. Want ook doopwater "wast" en leidt tot vergeving - alsof het kwade wordt weggewassen en het goede in onszelf extra kracht krijgt om meer te groeien. Zou het in onze doop - herhaald bij de besprenkeling tijdens de mis - toch ook niet een beetje zijn zoals een (goddelijke) "selectieve onkruidverdelger", die het woekerende kwaad in mij een halt toeroept en mijn goede bedoelingen voor de komende jaren alle kansen geeft?

Tony, pastor

Wat staat er vandaag op het programma?

Vandaag vieren we met de ganse bedevaart de mis aan de grot. Dit is een hoogtepunt waar veel bedevaarders naar uitkijken. Daarna gaan we met z'n allen door de grot waar we de bron zien en heel sterk voeling krijgen met de grot waardoor we ons dichter bij Maria en haar Zoon voelen.

In de namiddag is er ziekenzalving. Wie ervoor kiest ontvangt het sacrament. Met de aanwezigheid en steun van de andere mensen van de groep is dit een intens gebeuren.