Driekoningenfeest vieren

Wat herinnert u zich nog van het Driekoningenfeest? Hoe vierde u dat in uw kinderjaren? Ging u samen met broertjes en zusjes, met schoolkameraadjes of vriendjes, de straat op? Verkleed en al, en met de kerstster voorop? We knutselden de ster zelf in elkaar en met een touwtje zorgden we ervoor dat de ster ook echt kon ronddraaien. Dat van die ster herinner ik me nog alsof het gisteren was maar de straat opgaan, dat mochten we toch niet van thuis. Later, toen ikzelf al een bijna twintiger was, kwamen op 6 januari wel veel kinderen uit het dorp als driekoningen verkleed bij ons thuis aanbellen. Allemaal kenden ze het driekoningenlied. Tenminste toch het klassieke refrein : driekoningen, driekoningen, geef mij een nieuwe hoed, de oude is versleten,… en zonder twijfel kan u zelf verder aanvullen, het lied zelfs in de juiste toon meezingen. Het aanbellen en zingen had voor de kinderen toen maar één doel: snoepjes of centjes verzamelen.

In een drukke stad als Brussel blijft het driekoningenfeest vandaag meestal beperkt tot het eten van een stuk driekoningentaart. De kleinsten hopen dan daarin de boon te vinden zodat ze de kroon mogen opzetten. Wat het feest van Driekoningen écht inhoudt, daar zijn de meeste kinderen niet mee bezig. Voor ons, gelovigen betekent Driekoningen wel wat meer. Wij hebben het eerder over Epifanie of het feest van de Openbaring. We herdenken dan hoe Jezus als kind in Bethlehem werd aanbeden door de wijzen uit het Oosten en hoe zij de geboorte van Gods’ zoon aan de wereld kondig hebben gemaakt. Epifanie is voor ons het moment van de eerste ‘verschijning’ van de Heer. Wij vieren dus het zichtbaar worden van God onder de mensen.

6 januari is dus een feestelijk moment waarbij we zeker niet mogen vergeten dat ook wij, net als de drie wijzen, verkondigers zijn van Gods’ Blijde Boodschap. En wie zou er dan tegen zijn dat we die dag een stukje driekoningentaart smullen?

Ria V.A.