Eindelijk vrede in Colombia?

Zowat acht maand geleden hadden we in onze Pastorale eenheid Sint-Franciscus het bezoek van de Colombiaanse Milbia. Ze werkt in Colombia voor ‘La Comisión Intereclesial de Justicia y Paz’ en ze was in ons land op uitnodiging van Broederlijk Delen. Milbia verbleef twee weken in onze gemeenschap en liet er een zeer bevlogen indruk na. In haar door vijftig jaren burgeroorlog verscheurde land, begeleidt ze onder meer de terugkeer van landgenoten die van hun gronden verdreven zijn. Ze heeft daarover in haar getuigenis verteld.

Intussen is Colombia niet uit het nieuws geweest. Deze zomer was er sprake van het afsluiten van de vredesbesprekingen na vier jaar onderhandelen tussen de Colombiaanse regering van president Juan Manuel Santos en de leiders van de FARC, de grootste guerrillabeweging van Colombia.

In de Cubaanse hoofdstad Havana werd afgesproken om het historisch akkoord over het einde van het conflict te ondertekenen op 26 september. Dat gebeurde ook en werd gevolgd door een referendum begin oktober. Tot verbazing van velen, verwierpen de Colombianen dit akkoord.

Ondanks deze tegenslag, kreeg president Santos dit najaar de Nobelprijs van de Vrede. Beide onderhandelende partijen, van de regering én van de FARC, blijven ervan overtuigd dat ze een oplossing zullen vinden om dit vredesakkoord – of een ‘aangepaste’ versie – toch goedgekeurd te krijgen. Intussen zijn er in Havana nieuwe besprekingen gestart. FARC-leider Timochenko klinkt in elk geval positief. ”De sfeer is optimaal. Voorwaarts naar vrede”, tweette hij. Laat ons hopen dat deze onderhandelingen inderdaad tot een positief resultaat leiden.

Eveneens positief is het nieuws dat de andere grote guerrillabeweging ELN (Nationaal Bevrijdingsleger) binnenkort onderhandelingen start met de Colombiaanse regering. Er wordt eerst nog onderhandeld over de vrijlating van een politicus door het ELN. Als dat geregeld is, kunnen de besprekingen definitief starten en komt er hopelijk ook een akkoord uit de bus.

Wat zou het mooi zijn, mochten we binnen enkele jaren ‘onze’ Milbia terugzien in onze gemeenschap en ze de blijde boodschap zou kunnen brengen dat alle vijandelijkheden en de burgeroorlog eindelijk tot het verleden behoren. Dan kunnen de Colombianen samen bouwen aan een nieuwe vredevolle samenleving. Is dat geen liefdevol vooruitzicht in deze tijd naar Kerstmis…

Dirk