Espero in Haren

Binnen onze parochiale eenheid zijn heel wat maatschappelijke en sociale organisaties aan het werk. Maar ze blijven vaak in de schaduw, treden zelden naar buiten. Omdat ze zo goed werk doen, willen wij hen in deze rubriek meer in de kijker zetten.
Vandaag stellen we u graag ‘Espero’ voor, gevestigd in de Middelweg in Haren. Directeur Mattias Bouckaert leidt ons enthousiast rond en beantwoordt al onze vragen.

Sinds wanneer zijn jullie in Haren gevestigd? En wat is Espero?
Mattias Bouckaert : in september 2011 zijn we naar hier verhuisd naar dit nieuwe gebouw. Voordien was Espero werkzaam in Opwijk, in een oud kloostergebouw. 
Espero is een kleinschalig therapeutisch centrum voor ongeveer 20 kinderen. Ze kunnen hier terecht als thuis samenleven niet meer mogelijk is.  Dan kan het kind of de jongere hier rust vinden, en werken we ondertussen intensief samen met de ouders. Of zoals ik het graag formuleer: je kan niet leren zwemmen als je aan het verdrinken bent. Een tijdje niet of minder samenleven, maakt ruimte om aan verandering te werken. Voor het kind is er een individuele therapie via spel, dans, tekenen, met dieren of meer lichaamsgericht. De jongste is nu vijf jaar en de oudste ongeveer 18 jaar. We hebben drie leeftijdsgroepen. : van 6 tot 14 jaar, van 12 tot 18 jaar en vanaf 16 jaar en half ongeveer is er ook kot werking mogelijk en werken we aan de zelfstandigheid van de jongere natuurlijk mits de nodige ondersteuning en begeleiding.

Vanwaar komt de naam Espero? En waarom hebben jullie daarvoor gekozen?
MB : Espero verwijst naar het Esperanto voor "hoop". Esperanto kozen we omdat we gezinnen uit alle culturen willen betrekken. Hoop spreekt voor zich. We hopen dat de samenwerking met ons een gezin en een jongere terug hoop kan geven, terug een beeld van en goesting in een gezamenlijke toekomst.

Hoe lang blijven de kinderen hier?
MB: het gaat altijd om een tijdelijk verblijf. Ze krijgen hier de tijd om een helder beeld te krijgen en uit te zoeken hoe het verder moet. Gemiddeld blijven ze hier anderhalf tot twee jaar. Overdag gaan de kinderen naar school, liefst laten we ze verder naar dezelfde school gaan.
We werken ook samen met een tiental scholen hier in de buurt. Rond drie uur, halfvier komen de jongsten terug uit school. Dan eten ze een boterham, praten we wat, proberen we ruzies op te lossen. Ze leren gewoon samen te leven. Sommige kinderen kunnen niet naar school omdat hun hoofd en hun ‘rugzakje’ te vol zit. De meesten gaan in het weekend naar huis.

Hoeveel medewerkers zijn hier aan het werk?
MB: hier zijn ongeveer twintig mensen aan het werk want het gaat om dag- én nachtopvang, 7 dagen op 7, dus ook in het weekend en in de vakanties. Alleen met Kerstmis en Nieuwjaar proberen we te sluiten maar ook dat lukt niet ieder jaar.

Hoe is het contact met de omgeving?
MB: onze kinderen gaan hier voetballen bij de voetbalclub, gaan naar de turnclub en nemen deel aan crea-ateliers. Soms is het een moeilijk afwegen: keren ze voor de hobby’s terug naar hun thuisomgeving of zoeken we hier iets in de omgeving. Voor wie niet naar school kan, zoeken we dagbesteding in de buurt: als hulp in het rusthuis of het cultureel centrum. In mei hadden we door een kunstproject ook contact met het dorp en bij de plaatselijke dorpsfeesten houden we een stand open.

Wat verwacht Espero van de omgeving?
MB: we hopen vooral dat ze ons ervaren als een open huis. We vinden het super als klasgenootjes hier op woensdagnamiddag ook eens komen spelen zoals ze bij andere kinderen thuis gaan spelen. Er is hier vlakbij een speelpleintje in de nieuwe woonwijk en dat bevordert het contact met de kinderen uit de omgeving.

Welke hulp kunnen jullie gebruiken?
MB: onze personeelskost wordt volledig gedragen door de Vlaamse Gemeenschap maar giften zijn altijd welkom want sommige ouders kunnen niet alle kosten dragen. En wij willen onze gasten graag dezelfde kansen bieden die andere kinderen krijgen. Bij giften vanaf 40 euro geven we fiscale attesten.
Iets totaal anders is de hypotherapie, dat is een werking met paarden. Door contact met paarden kunnen jongeren heel wat gevoelens kwijt. Voor die hypotherapie moeten we naar Houtem en dat is vrij ver rijden. Daarom zijn we op zoek naar mogelijkheden dichterbij.
Voor de tuin kunnen wij nu al rekenen op vrijwilligershulp en daar zijn we heel blij mee en heel dankbaar voor. Andere mogelijkheden om ons te helpen? Dan denk ik vooral aan een fietshersteller die de 20 fietsen van onze kinderen kan helpen onderhouden én ook aan chauffeurs die de kinderen kunnen voeren. Daar zitten we vaak in nood.
Maar wat vooral belangrijk is: dat we ons welkom weten in de omgeving en dat de mensen uit het dorp en uit de buurt onze kinderen een warm hart toedragen.

Wie Espero praktisch wil helpen, kan contact opnemen met Mattias Bouckaert, mattias.bouckaert@obc-espero.org of via telefoon 02/880.86.90
Financiële steun kan via rekeningnummer  BE98 5230 8037 6093
Meer informatie over Espero op www.obc-espero.be

Auteur Bart Moeyaert schreef voor Espero het prachtige gedicht ‘De Wens’:

‘Wat als het niet de schuld is van mijn krappe jas.
Wat als de hele wereld past, maar niet bij mij.
Wat als straks blijkt dat ik al jaren wordt gemist in het heelal.
Wat zou ik gaten springen in de lucht.
Wat ben ik buitenaards.
Wat mij nog mooier lijkt is dit:
Dat ik twee vleugels van mijn vader krijg.
Dat mijn moeder mij verbaast te midden van een wolk van veren.
Dat brullen wil ik van ze horen.
Dat ik moet leren vliegen met de kleren die ik draag.
Dat mijn schouders langzaam breder worden
En de wereld weer mijn maat.’

Bart Moeyaert

Ria V.A.