We hebben afgesproken onmiddellijk na de mis op dinsdagmorgen in de kerk van Sint-Vincentius, want daar zijn deze kwieke tachtigers iedere week trouw present. Ook al omdat Marcel voor de kerk van Sint-Vincentius zorgt als voor zijn kind.
Lucienne: we zijn allebei Oost-Vlamingen, afkomstig van Waasmunster bij Sint-Niklaas. Ik ben in Sint-Niklaas ook naar school geweest, naar de O.L. Vrouw Presentatie, een strenge zusterschool. Marcel is ook geboren en getogen in Waasmunster. Bijna zijn ganse carrière heeft hij voor de Rijkswacht in Brussel gewerkt. Maar hij deed weinig straatwerk, vooral binnendienst in de grote kazerne op de Kroonlaan in Etterbeek voor het coördineren van vergaderingen.
Hoe hebben jullie mekaar leren kennen?
L: Marcel kwam in het weekend naar huis, naar Waasmunster. Op zondagmorgen ging ik met mijn ouders naar de mis van 10 uur. Marcel zong er in het koor op het doxaal. Voor de preek moesten we toen nog onze stoel draaien. En onze blikken kruisten…
Kom je uit een groot gezin?
L: neen, ik heb een zus die 5 jaar jonger is. Mijn moeder is overleden toen ik 9 jaar was. Dat heeft mij voor de rest van mijn leven getekend. Mijn vader is hertrouwd met een jongere vrouw. Dat was in augustus en in september moest ik op internaat. Ik mocht maar om de drie maanden naar huis. Mijn ouders hadden een winkel die ook op zondag open was, dus was er niet veel tijd voor de kinderen. Ik heb mij daardoor altijd wat uitgesloten en onzeker gevoeld en dat weegt tot vandaag nog wat door.
Hoe zijn jullie dan in Evere terechtgekomen?
L: bij de Rijkswacht mocht men niet meer dan 30 km van zijn werk wonen. Daarom zijn we naar Brussel gekomen na ons huwelijk. Eerst hebben we in Schaarbeek gewoond in de buurt van het Meiserplein. Ik werkte in Sint-Niklaas als bediende maar toen we getrouwd zijn, ben ik gestopt met werken omdat het niet mogelijk was om dagelijks van Brussel naar Sint-Niklaas te gaan. Na de geboorte van onze dochter, zij was dan 3 jaar, zocht ik werk in Brussel. Eerst had ik iets gevonden in benodigdheden voor loodgieters maar dat was niets voor mij. Ondertussen vond ik werk bij een Amerikaans farmaceutisch bedrijf en daar heb ik 28 jaar gewerkt tot aan mijn pensioen.
In die tijd zochten wij een eigen thuis en zo kochten we een appartement in Evere. En nu wonen wij nog altijd hier, al sinds 1971.
Hoe kwamen jullie in contact met de parochie?
L: in het begin als we in Brussel woonden, leefden onze ouders nog en gingen we bijna ieder weekend naar Waasmunster. Toen we in Evere kwamen wonen –het was juist in de meimaand 1972, zou onze dochter gevormd worden. De toenmalige pastoor Liekens deed daar eerst wat moeilijk over omdat ze hier geen catechese had gevolgd want ze liep school in het Boodschapinstituut in Schaarbeek. Maar hij heeft het toch toegestaan.
Jullie zijn allebei al jarenlang actief in de parochie. Hoe is dat gekomen?
L: Marcel is een heel joviale man die met iedereen graag een praatje slaat of zoals ze bij ons zeggen : hij zou op straat ‘een-hond-met-een-hoed-op’ aanspreken (lacht). Na de mis op zondagmorgen ging hij samen met de andere mannen wel eens een pintje drinken. Zo heeft hij kennis gemaakt met de begrafenisondernemer Jean-Pierre Vanbellingen die hem vroeg om in het weekend te helpen bij begrafenissen. Omdat ze bij de Rijkswacht al op 56 jaar met pensioen gaan, is Marcel er later halftijds gaan werken. Het zijn heel goede vrienden geworden. Toen Frederik mee kwam werken in de zaak, zei zijn vader: je mag Marcel niet buiten zetten. Marcel is nu 86 jaar en hij helpt er nog altijd. De laatste tijd heeft hij al enkele keren gezegd: volgend jaar ga ik stoppen, maar het is er nog niet van gekomen. Marcel kan de kerk niet missen. Hij houdt ook in de gaten of er nog voldoende kaarsen in voorraad zijn, of er miswijn moet besteld worden. De was en de strijk van de priesteralben en de altaarkleedjes laat hij aan mij over. Maar ik moet wel zien dat ze op tijd klaar zijn (lacht).
Ook jijzelf bent nog heel actief…
L: ik ben lid van ziekenzorg, zit in de Raad van Bestuur van Everna, het gemeenschapscentrum en ben voorzitster van de plaatselijke OKRA. Alle donderdagen, behalve de eerste van de maand, komen we in de namiddag samen in Everna voor een babbel, om te kaarten of voor gezelschapsspelen. Gewoonlijk zijn we met 12 à 14 mensen. Uiteraard is er ook koffie met een koffiekoek. Drie keer per jaar houden we feest: op 20 april is er Paasfeest, in oktober een seniorenfeest en in december het Kerstfeest telkens met een warme maaltijd met alles erop en eraan. Dan zijn er zo’n 25 inschrijvingen. Dat organiseren doe ik graag voor de mensen en ik beleef er zelf ook plezier aan. Wie wil aansluiten bij onze groep: kom eens kijken. Spreekt het je aan, dan kan je voor 23 euro per jaar lid worden van OKRA. Altijd welkom!
Hoe breng je de leden op de hoogte van jullie activiteiten?
L: iedere maand maak ik ons blaadje ‘Stoemp’ met alle info over de activiteiten van de komende maand(en), soms ook een verhaaltje, wat er in de gemeente en in Everna te beleven valt. Dat geef ik samen met het maandblad van Okra op donderdagnamiddag mee aan onze leden of speel zelf postbode tot zelfs in Schaarbeek! Dat vrijwilligerswerk doen Marcel en ik graag en met veel enthousiasme. Zolang het gaat, zullen we het blijven voortdoen.
Beste Lucienne en Marcel, jullie enthousiasme werkt aanstekelijk! Fijn zo en doe zo voort!
Ria V.A.
