Franciscusfeest

In een tijd waarin van alles “moet”, doet het deugd om elkaar af en toe te ont-moeten. Het is goed en belangrijk om daar tijd voor te maken. Vorige zondag was zo’n gelegenheid, namelijk het feest van de patroonheilige van onze parochie-eenheid, Sint-Franciscus.

Voor mij was die dag een beetje het feest van de eenvoud. Ik hou van eenvoud. Het staat voor mij synoniem met transparantie, eerlijkheid, ongekunsteldheid. Geen tierelantijntjes, geen “gezever”. Recht naar de essentie, en, zo u wil, recht naar het hart.

Ik was geraakt door de eenvoud van het Evangelie dat uit Genesis kwam: “De Heer sprak: Het is niet goed dat de mens alleen is, ik zal een helper voor hem maken die bij hem past.” en hoe God de vrouw 'maakt' - bouwt staat er in de Bijbel - uit de rib van Adam, alsof het de normaalste zaak van de wereld betreft.

Ik was ontroerd door de eenvoud van de liedjeskeuze. In een paar seconden werd ik gekatapulteerd naar mijn lagere school-tijd dankzij het heel bekende en onverwachts verrassende “Dank u voor deze nieuwe morgen”. Het trof me dat telkens opnieuw het eerste refrein herhaald werd en zo een meditatieve dimensie kreeg. Zo eenvoudig en zo treffend. De kindjes op de eerste trede van het altaar deden hun best, en de kersverse lichting vormelingen zagen dat het goed was.

Na de receptie zorgden vele bereidwillige handen voor een mooi en lekker buffet, dat veel succes kende want alles werd tot de laatste spreekwoordelijke kruimel verorberd. Het is fijn om op een eenvoudige en integere manier tot ontmoeting te komen, om onze 'buren' die we haast iedere zondag op de viering herkennen, beter te leren kennen. Van mens tot mens, van Christen tot Christen.

Op een feest horen natuurlijk ook bloemen. Ik schenk ze met veel plezier en dankbaarheid aan ieder die in alle eenvoud en bescheidenheid bijgedragen heeft tot het welslagen van dit feest. Van harte dank je wel!

Uitkijkend naar een volgende ontmoeting…

Sophie Vanhaverbeke