Hoe hebt u de weg naar het geloof gevonden?

Het is natuurlijk onmogelijk voor de verschillende lezers om op zo'n vraag  met één antwoord  te reageren. En toch kan ik mij voorstellen dat het antwoord op die vraag voor zeer velen onder ons in éénzelfde richting gaat: wij hebben "vanzelf" de weg naar het geloof gevonden.

We zijn als het ware door onze geboorte zelf gelovig geworden.

Er is inderdaad een tijd geweest dat de hele cultuur hier zozeer door het geloof doordrongen was dan mensen haast van bij hun geboorte "christen" waren: daar zorgden de ouders, de scholen, de jeugdbeweging, de parochie en nog vele anderen wel voor.
Vandaag is dat wel even anders. De hele cultuur is niet meer vanzelf op geloven gericht. Het is vandaag veel gemakkelijker of vanzelfsprekender om de weg te gaan van de onverschilligheid dan van het Christelijk geloof. In elk geval vraagt dat een keuze. Eigenlijk kun je wel zeggen dat dit heel erg typisch is voor deze tijd: er moet gekozen worden. Belange niet alleen in verband met vragen rond geloof, maar dus óók in verband met vragen rond geloof.

Deze verandering gaat veel verder dan we op het eerste gezicht misschien zouden denken. We zijn nog altijd bezig om bepaalde gevolgen van dit alles verder te overdenken en in de praktijk om te zetten. Gevolgen op het vlak van de catechese bijvoorbeeld. Want ook de catechese is geweldig veranderd. Vroeger, in een wereld waarin iedereen gelovig was, diende de catechese voor de eerste communie of het vormsel om jonge mensen voor te bereiden op het ontvangen van dat sacrament. "Hoe kun je op een goede en waardige wijze de eerste communie of het vormsel ontvangen?". Tegenwoordig is dit niet langer de eerste vraag. De kwestie is verschoven. Nu draait het om:

"hoe kun je vandaag als jonge mens de weg naar het geloof ontdekken?"

Wat is nodig om vandaag, als jonge mens, de keuze te maken voor het geloof? De antwoorden op deze vragen brengen ons veel verder dan we eerst misschien gedacht hadden en leiden ertoe dat we vanaf volgend werl jaar de catechesewerking in onze pastorale eenheid helemaal anders zullen aanpakken. We doen daarmee niet anders dan wat elders in Brussel zal gebeuren of, voor wat de Franstalige pastoraal betreft, volop aan het gebeuren is.

Het nieuwe model ziet eruit als volgt. We zullen de leeftijd van de eerste communie met enkele jaren optrekken. Zeven jaar is immers vandaag - anders dan enkele tientallen jaren geleden - erg jong of te jong om de Eucharistie te ontvangen. Anderzijds willen we de leeftijd voor het vormsel verlagen: eigenlijk is het vormsel alleen maar het tweede luik van het doopsel en hangt het er als het ware vanzelf aan vast. Bij de orthodoxe kerken wordt trouwens onmiddellijk na het doopsel reeds gevormd, ook bij kinderdoopsels.
We zullen het zo organiseren dat vormsel en eerste communie samenvallen en wel rond de leeftijd van tien jaar, al is die leeftijd op zichzelf minder belangrijk. Het kan gerust zijn dat sommige kinderen pas één of enkele jaren later aan deze viering zullen toe zijn.
We willen dit alles inwerken in een stevige catechesewerking. Vanaf de leeftijd van zeven jaar - zo ongeveer het tweede leerjaar - nodigen we de geïnteresseerde kinderen uit om aanwezig te zijn tijdens de gezinsvieringen en meer bepaald naar de kinderwoorddienst te komen.
De twee volgende jaren willen we hen op zondagvoormiddag, telkens als er gezinsviering is, samen brengen om het de diverse aspecten van het geloof te leren kennen. Telkens zal de gezinsviering zelf deel uitmaken van de catechese. Op deze wijze maken we de jonge mensen vertrouwd met de viering, de samenkomst van de gemeenschap op zondag.

Door de twee sacramenten samen te nemen komt het vormsel niet langer op het einde. Nu wordt vormsel wel eens beleefd als het eindpunt van het christen worden, terwijl het eigenlijk vooral een beginpunt is. Door de eerste communie samen te brengen met het vormsel maken we duidelijk dat dit hele catechesetraject eigenlijk niet eindigt, want de Eucharistie eindigt nooit. Elke zondag gebeurt het opnieuw.

De catechese is zo een zichtbaar begin en niet langer een weg naar het eindpunt.

We beginnen in september. We zullen de ouders via de scholen contacteren. Als u zelf gezinnen kent dit interesse kunnen hebben voor deze catechese, mag u dit altijd melden aan één van de pastores. Het geheel is voor ons een weg om het geloof te openen en de keuze voor een leven in het spoor van Jezus Christus wat meer toegankelijk te maken.