We maken graag van de rustige vakantieperiode gebruik om eens contact op te nemen met mensen die vroeger actief waren in onze geloofsgemeenschap maar ondertussen zijn verhuisd. Deze week krijgt u veel groeten van Philippe, Marijke, Joel en Reine.
Hoelang is het ondertussen geleden dat jullie verhuisd zijn en hoe is het leven daar nu?
Wij zijn verhuisd in augustus 2010, dat is nu exact 7 jaar geleden. De cohousing – een samenwerkingsverband tussen buren met gemeenschappelijke infrastructuur - werkt goed. We zijn met 22 gezinnen. Het vraagt wel tijd en energie maar we hebben er ook veel aan. Er zijn ondertussen 4 kinderen op de cohousing geboren. Ze zijn nu respectievelijk 6, 4 en 1,5 jaar. Andere kinderen zijn al geëvolueerd van kind naar tiener, of van tiener naar jongvolwassene. Het zijn vooral de jonge kinderen en de volwassenen die de cohousing maken. De tieners en de jongvolwassenen leiden hun eigen leven. Er zijn ook 2 huurders bijgekomen – alleenstaanden – die bewust voor cohousing hebben gekozen en die zich goed geïntegreerd hebben. Naast praktische voordelen (bvb. kinderoppas) leren we ook sociale vaardigheden ontwikkelen, bvb. hoe kan je de buren warm maken voor jouw project. Wij zijn ook geen eiland in de gemeente: regelmatig vergadert de fietserbond bij ons (in Tubize heet dat de GRACQ).
Naast de cohousing zijn wij als koppel ook actief binnen de Don Bosco parochie in Huizingen, op 10 km van bij ons. Wij begeleiden daar 4 jongeren in hun voorbereiding op hun Vormsel op 17 jaar, een traject dat we de Lange Weg noemen. En bovendien zijn wij actieve vrijwilligers voor Encounter Vlaanderen, de vereniging met als doel de verdieping van de levenskwaliteit tussen levenspartners. Ja, we hebben heel wat engagementen.
Is het een groot verschil met vroeger in de stad wonen? Wat zijn de grote voordelen? Misschien ook nadelen?
We vinden het wel fijn dat de natuur vlakbij is, en dat we geen parkeerplaats voor onze auto moeten zoeken. Anderzijds biedt een grote stad als Brussel veel mogelijkheden voor diensten en werk. We missen ook de bruisende creativiteit en een bepaalde verfijning van de grootstad. Hier in Tubize en Halle zijn de mensen eerder conservatief. Jonge kinderen ravotten graag – onbezorgd kunnen spelen en rondlopen – en dat kunnen ze hier wel naar hartelust. Marijke’s moeder woont nu vlakbij ons, ook op de cohousing. Het betekent veel voor haar (en voor ons) dat ze een vangnet heeft. Marijke’s vader woont sinds 3 jaar noodgedwongen in een rusthuis.
Hoe vullen jullie de vakantieperiode in? En Joel? En Reine?
Joël, die nu 17 jaar is, heeft voor de eerste keer een vakantiejob. Hij werkt in een hippe winkel aan de kust met skateboard-artikelen en dito accessoires. Hij is apetrots! Reine speelt hier op de cohousing met haar buurvriendinnetjes. Verder doet ze 2 kampen van 1 week, telkens rond een bepaald thema. Zo gaat ze potten in klei leren maken.
Hoe ziet het komende schooljaar er voor hen uit?
Joël heeft nog 2 jaar middelbare school voor de boeg: hij doet de richting Lichamelijke Opvoeding en Sport, in Wemmel, waar hij op internaat zit. Hij voelt zich daar heel goed, sport is echt zijn ding. Reine zit nu halfweg in het lager onderwijs. Ze gaat naar een Nederlandstalige school in Lembeek. Het is een multiculturele, superdiverse school. Een hele uitdaging voor de leerkrachten, maar wel verrijkend.
Welke wensen willen jullie graag overmaken aan onze gemeenschap Sint-Franciscus?
We wensen dat jullie je bewust mogen blijven van jullie eigenwaarde als gelovige Katholieke christengemeenschap. Jullie zijn echt uniek en waardevol in onze huidige maatschappij.
Philippe en Marijke
