Kerk zijn vandaag

Op het ogenblik dat ik dit schrijf, heeft ons bisdom alleen een ontslagnemende bisschop. Op zo'n momenten wordt er gewacht tot er vanuit Rome een bisschop wordt benoemd.

Hetzelfde kan gebeuren op het niveau van een parochie: als een pastoor ontslagnemend is (wegens gezondheid, pensioen of omdat hij een andere opdracht krijgt), dan wordt er in de mate van het mogelijke een opvolger gestuurd - in dat geval natuurlijk niet door Rome, maar door het bisdom. Gelukkig verloopt zoiets gewoonlijk sneller dan in het geval van een bisschopsopvolging, zodat het geduld van de parochianen niet al te zeer op de proef wordt gesteld.

Iemand die je krijgt: het kan natuurlijk dat deze persoon zeer goed meevalt. Maar het kan uiteraard ook dat er verschillende mensen ongelukkig zijn omwille van de keuze van de nieuwe herder. Men zou van daaruit vragen kunnen stellen bij deze wijze van doen. Zou de parochie zelf (of het bisdom in het andere geval) niet bekwaam zijn om zelf een opvolger te zoeken en aan te stellen? Nu ja, allicht zou de gekozen kandidaat ook in dat geval wel niet perfect zijn 'voor iedereen', maar dan heb je de keuze tenminste zelf gemaakt...

Nochtans is het juist een heel uitdrukkelijke keuze van de Kerk dat een gemeenschap niet haar eigen pastor kiest. Dat de herder aan de gemeenschap 'gegeven' wordt, maakt hem op een bijkomende wijze symbool van de Goede Herder: die is ons immers ook "gegeven" door God zelf. De herder, die gezonden wordt (en die uiteraard ook zijn eigen zending niet kiest) maakt de band met de wereldkerk ('wij zijn geen eilandje, maar een stuk van een groter geheel') en ook met Christus zelf: ook het Evangelie hebben we niet gekozen, maar 'zo' ontvangen. En misschien levert dat niet altijd een perfecte keuze op, de persoon die 'van elders' komt, helpt ons beter verstaan dat we de wezenlijke dingen niet maken, maar dat ze 'van elders' komen.

Het is dus toch nog niet zo dwaas om te wachten op een herder...

Tony, pastor