Bijna een week na de aanslagen in Zaventem en Brussel werd een gebedswake gehouden in de kathedraal. Met een klein en bezorgd hartje ging ik die avond op pad. Het was de eerste keer dat ik opnieuw de bus nam naar de stad. Plotseling besef je beter hoe kwetsbaar onze samenleving is en het een keuze is om je niet door angst te laten bevriezen.
In de buurt van de kathedraal was het behoorlijk druk voor een paasmaandag: politie, cameraploegen, mensen op weg. Hier stond duidelijk iets te gebeuren! Het voelt warm aan om zoveel volk te zien en in een overvolle kathedraal verbonden te zijn met al deze mensen, die geraakt zijn door wat er gebeurd is. Hier kun je merken hoe "samen zijn" een tegengif is tegen angst en een grote steun in het verdriet.
Het sterkste element van de dienst, kwam al onmiddellijk in het begin: brandweerlui, ambulanciers, luchthavenpersoneel ... die in Zaventem haast letterlijk de eerste hitte hebben getrotseerd, komen naar voor met wel 300 lichtjes. Evenveel als er slachtoffers gevallen zijn. Het maakt stil en doet even mijmeren. Ook bijzonder sterk was het getuigenis van een Joodse vrouw en een moslima, gewone mensen, die op hun manier het belang onderstreepten van geweldloosheid en solidariteit.
Zo groot als het verdriet is, zo zeer voelt dit aan als een gebeuren van Pasen, van leven dat toch sterker blijkt te zijn.
Sabrina
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.