Mogen allen één zijn

Van 18 tot en met 25 januari houden we, naar jaarlijkse gewoonte, de gebedsweek voor de eenheid van de Christenen. Op het eerste zicht is het vreemd dat zoiets moet bestaan. Is het niet bizar dat christenen verdeeld zijn? Was heel Jezus' optreden er niet juist op gericht om mensen bij elkaar te brengen? En zijn we als christelijke kerken niet allemaal verenigd in Christus zelf, diegene die we volgen? Dat klopt natuurlijk, maar doorheen de eeuwen heen zijn er toch verschillen ontstaan in dat 'volgeling zijn van Christus', wat geleid heeft tot verschillende christelijke kerken. Waarvoor moeten we dan bidden in deze 'gebedsweek voor de eenheid'? Wellicht niet dat al die kerken het opnieuw eens zouden worden. Je zou je zelfs kunnen afvragen of dit geen verarming zou betekenen. Het zou het einde zijn van de verscheidenheid in denken, in liturgie, in musiceren,  ... Verscheidenheid is vaak heel mooi. Hoe jammer zou het niet zijn moesten in je tuin enkel en alleen maar bloemen van één bepaalde soort en één bepaalde kleur staan. Het zou een oersaaie tuin zijn. God heeft ons immers ook allen verschillend geschapen, en dat maakt het leven boeiend en verrijkend. Waar we wel kunnen op hopen en voor bidden is dat die verschillende kerken met veel respect naar elkaar zouden kijken, in de overtuiging dat die ander mij misschien ook iets te bieden heeft. Waar het dus op aankomt is elkaar als broer of zus herkennen. En geef toe, broers en zussen verschillen ook vaak grondig van elkaar, en zijn het soms ook wel eens radicaal oneens, maar in de beste gevallen blijven ze van elkaar houden, over alle verschillen heen. Laten we in deze gebedsweek dus bidden om respect en om veel liefde, om elkaar als broers en zussen te mogen herkennen.

pastor Gino