Na twee jaren catechese - dit lijkt lang maar is supersnel gegaan - was het vormsel daar al. Niet plots, maar het was er wel al. De leuke muzikale repetities voor de vormselviering waren een extra voorbereiding geweest en smeedden een band.
Ik was eerst wat zenuwachtig toen ik naar voren huppelde voor het intredelied, maar daarna niet meer.
Het bijzonderste moment was toen iedereen vooraan stond. Dan hebben we zelf beslist om met het water van de doopvont een kruisje op ons voorhoofd te maken en dan heeft de bisschop ons voorhoofd heeeeeeel goed ingewreven met de gewijdde olie. Dat was intens.
Het is in zijn geheel een heel mooie viering geworden: de homilie was aangepast, de bisschop grappig en de muziek tof. Het deed deugd dat spontaan de aanwezigen begonnen mee te klappen met "Oh Happy Day". De vreugde was overal. Het was een oprechte viering die ook niet-kerkgangers ontroerd heeft.
Dank u wel voor iedereen die meegeholpen heeft en ook dank aan de aanwezigen.
