Samen krachtig

Zondag 16 oktober was het Nationale Ziekendag. Tijdens de Eucharistie van die zondag werd er aandacht geschonken aan het jaar​thema ”samen krachtig, dat is prachtig”.

Al bij het openingslied zongen wij : 'bouwen aan een wereld van rechtvaardigheid…'

Bij de inleiding ging onze aandacht naar ”erbij zijn”. De tijd is voorbij dat de één er bijhoort en de ander niet. Wij geloven meer dan ooit in verbondenheid, in de kracht van 'allen samen', met respect en waardigheid voor de zieke en de medemensen van alle leeftijden.

In de homilie legde pastor Hubert de klemtoon op elkaar dragen, gezonden en zieken.

In ons bidden vroegen wij om onze aandacht wakker te houden voor de zieken, hun zorgen, hun pijn en verdriet. Dat ze begrepen en gerespecteerd worden. Dat zij volwaardig deel mogen uitmaken van de samenleving.

Bij het lied “dat het licht in ons mag blijven branden” werd na elk strofe op het altaar een klein kaarsje aan gestoken als teken van “hoop”. De hoop die in ons blijft branden. De viering werd afgesloten met een mooie bezinningstekst : ’ik en jij, zo bestaan wij’.

De ploeg vrijwilligers was druk in de weer om alles keurig en netjes met stijl klaar te zetten want in de namiddag was er de ontmoeting voor de zieken, en allen die er graag bij waren voor een gezellig samen-zijn. De mensen die het moeilijk hadden om tot aan de Kring te geraken werden door vrijwilligers thuis afgehaald. Iedereen werd hartelijk ontvangen, iedereen was er welkom!

Een accordeonist zorgde voor de nodige ontspanning en sfeer. In het begin bleven de mensen gezellig met elkaar praten en luisterden niet of weinig naar de muziek. Tot pastor Hubert onze aandacht vroeg én een warm applaus voor de muzikant. Nu kwam de sfeer er echt in : we zongen mee, liedjes uit de oude doos, wij gaven elkaar een arm en wiegden mee met de melodie. Toen de accordeonist de vogeltjesdans en de kusjesdans speelde, was het volop ambiance. Er werd ook gedanst en bij de “polonaise” maakte iedereen die goed te been was ‘toerkens‘ door de zaal. Ja, als de oudjes beginnen, dan kan het feest niet meer stuk!  

Van al dat dansen word je wel een beetje moe, en van al het zingen en lachen kregen we ook nog dorst, zeker toen de geurende koffie onze neus prikkelde! We smulden van de lekkere koeken. Er was meer dan genoeg en we lieten het ons smaken.

Dank aan iedereen die erbij was en die de tijd vond om een handje toe te steken.De zieken die er deze keer niet konden bijzijn, wensen we van harte beterschap !

TA.