Wat betekent de vasten voor mij?

Doorheen het liturgisch jaar moedigt de Kerk ons aan om ons in verschillende facetten van het Christelijk leven te verdiepen. Gedurende de vastenperiode is dat de geestelijke strijd, waar geen mens aan ontsnapt, en die in het leven van Jezus een absoluut hoogtepunt bereikte aan het kruis.

Als Christen geloof ik vast dat God gemeenschap van zuivere liefde is tussen de Vader, de Zoon en de Heilige Geest. Die  zuivere liefde bestaat erin dat elkeen er vrij voor kiest om in vertrouwen het mooiste wat hij bezit, het mooiste dat hij in zich draagt, te delen met de andere. Hij vindt zo zijn geluk in het geluk van die andere. Ik geloof dat het net die keuze, dat intens verlangen was om geluk te vermenigvuldigen, dat God ertoe bewoog om ons te scheppen, en ons zo de mogelijkheid te bieden om ten volle deel te hebben aan die zuivere liefdesgemeenschap in het hart van God zelf:  de hemel.

Gezien die liefde een vrije keuze is, dus iets wat zelfs God me niet kan opleggen, kan ik ook kiezen voor het tegendeel van de liefde, voor wantrouwen en vijandschap: Hierbij verwordt de vrijheid, het geluk, het bestaan zelf van mijn medemens tot een bedreiging van mijn eigen geluk; hierbij zie ik de andere niet als een te beminnen medemens, maar als een te neutraliseren kwaad.
En dat is net de kern van de geestelijke strijd (de ware ‘jihad’) waar heel mijn leven rond draait: kies ik er, met Gods genade, persoonlijk voor om doorheen de vreugde en het lijden van het leven te groeien naar die zuivere liefde, of kies ik voor die andere weg?

Als ik eerlijk ben moet ik vaststellen dat er hevige krachten in en rondom mij zijn die mij in die andere richting trekken (zie ook Ef 6, 10-17). De vasten is de gelegenheid bij uitstek om daartegenin actief te kiezen voor de weg van de liefde: in mijn gebed, in mijn relatie met mijn familie, op het werk, in mijn buurt, en zoals Paus Franciscus het ons uitdrukkelijk vraagt, in mijn relatie met mensen aan de rand van de maatschappij,… 

Op Zijn weg naar het kruis gaat Jezus ons daarin voor. De keuze voor wantrouwen en vijandschap van mensen nagelde Hem aan het kruis, Hij die ons alle goeds bracht. En toch bleef Hij volharden in de liefde, tegen alle hoop in. De verrijzenis van Jezus – die verrassende overwinning van leven op dood -  is het teken bij uitstek dat liefde tot het uiterste in diepe verbondenheid met God, uiteindelijk het kwade, hoe verpletterend ook, overwint. 

Moge deze vastentijd ons helpen om, in navolging van Jezus, in een wereld van groeiend wantrouwen en vijandschap, hoopvol zaadjes van vertrouwen en liefde te zaaien, wetende dat uiteindelijk - en pas ten volle over de dood heen - Gods liefde en leven sterker zijn dan vijandschap en dood.

Emmanuel