Ziekendag schept verbondenheid

De zondagsviering op nationale ziekendag van 11 oktober begon met een inleiding over het jaarthema ‘aandacht voor de chronisch zieke mens’.  Zo’n dag zou eigenlijk niet meer mogen bestaan. Het hele jaar door zou het dag van de chronisch zieke mens moeten zijn. Als ze er gewoon overal zouden bij horen, als ze gewoon kunnen deelnemen aan het leven… want wij nemen geen tijd om rustig het leven van anderen te delen. Daarom bidden we in deze viering: dat we ons meer verbonden zouden voelen met de mensen met beperkingen, dat iedereen zonder onderscheid samenhorig zou worden in mens-zijn en samenleven.

Pastor Hubert zei het zo in zijn homilie: “Het zijn niet alleen wij die iets aan chronisch zieke mensen kunnen aanreiken. Het zijn zij die ons ook iets te leren hebben, dat wat niet-zieken niet kennen, niet meemaken en niet beseffen: hun strijd, hun kracht en levensmoed van de zieke.

De viering werd met een mooie bezinning en zang afgesloten. En vanuit deze viering worden we gezonden in verbondenheid met álle mensen, zonder onderscheid.

In de namiddag was er de ontmoeting in de Kring voor alle mensen uit de parochie-eenheid: zieken, niet-zieken, ouderen, alleenstaanden, iedereen was er welkom. De mensen die er niet met eigen vervoer geraakten, werden door vrijwilligers met plezier thuis afgehaald. Bij aankomst in de zaal speelde zachtjes de accordeonist, totdat iedereen een plaatsje gevonden had. Door het blijde weerzien van vele bekenden, vrienden die we in een jaar niet meer ontmoet hebben, ontstond een geroezemoes van stemmen en gelach. Toen bijna alle stoelen bezet waren, kon het feest echt beginnen!  

De accordeonist begon luider te spelen. Vooral liedjes uit de oude doos. We gaven elkaar de arm en zongen uit volle borst mee, al wiegend op onze stoel ! En er werd ook gedanst ! Een slingerdans, de vogeltjes- en de kusjesdans. Ja, als de ”oudjes” beginnen, dan kan het feest niet meer stuk! Van al dat dansen word je wel een beetje moe, en van al het zingen en lachen kregen we ook nog dorst, zeker toen de lekkergeurende koffie onze neus prikkelde! We kregen lekkere koeken voorgeschoteld. Er was meer dan genoeg en we lieten het ons smaken. Er werd nog wat nagepraat, met de accordeonmuziek op de achtergrond. Maar de tijd bleef niet stil staan. Voldaan en blij voor deze superfijne en gezellige dag werden de deelnemers door familie afgehaald of terug naar huis gebracht.

En wij, de vrijwilligers met de muziekdeuntjes nog in de oren, ruimden alles netjes op. Met een dankbaar hart keerden we daarna ook naar huis terug.

Thea 

Fotoalbum Ziekendag