‘Heb je vijf minuutjes?’ Het is een vraag die aan onze gast van deze week meer dan eens is gesteld. Dat zal u wel merken als u verder leest. Ik had veel meer dan vijf minuutjes nodig want Claude Wicheler, die we deze week aan u voorstellen, is een heel vlotte babbelaar. Hij was, en is ook nog altijd heel actief in Brussel en in onze christelijke geloofsgemeenschap. Onlangs nam hij wel afscheid van de pastorale ploeg. Voor ons een reden te meer om hem ‘even aan u voor te stellen’…
Je woont op de grens van Evere en Schaarbeek. Ben je hier ook geboren?
Claude: ik ben Belg en in het Brusselse geboren uit Vlaamse ouders. Mijn vader was van Geraardsbergen en mijn moeder uit Liedekerke. Ik ben opgegroeid in Schaarbeek, in de parochie Sinte Suzanna. Daar ben ik gedoopt, heb er mijn ‘kleine communie' gedaan en ik ben gevormd in de kerk van Sint Servaas door monseigneur Schoenmaeckers. De kerk zat op die dag, de dag van mijn vormsel, stampvol!
Werd er toen ook catecheseles gegeven?
Claude: omdat we op tweehonderd meter woonden van een Franstalige school, hebben mijn ouders mij naar die school gestuurd. Daarna ben ik bij de Broeders van Kristelijke Scholen terechtgekomen waar ik mijn echte opvoeding heb gekregen. Daar heb ik de liefde voor geschiedenis en voor boeken meegekregen. Om mij in te schrijven voor de catechese moest ik langs gaan bij meneer pastoor. Dat was toen eerwaarde heer Rijckmans, familie van de gouverneur van Congo. Een heel strenge man. Maar toen hij hoorde waar ik op school zat, zei hij ‘die jongen moet niet meer naar de catechese komen'! Hij was ervan overtuigd dat ik door de godsdienstlessen op school al veel verder stond dan alle andere jongeren.
Hoe ben je geëngageerd geraakt in de parochie?
Claude: na het overlijden van mijn vader en mijn moeder woonde ik de vieringen bij in de O.L.Vrouwkerk waar Michel De Wever pastoor en deken was. Na een viering vroeg Michel mij ‘heb je een minuutje?' Zou je in onze parochieploeg willen komen? Ik was toen al op rust en had mijn volledige loopbaan bij een grote Vlaamse Bank achter de rug waar ik op diensten gewerkt had als: Betwiste Zaken, Marketing, Marktonderzoek en Buitenlandse Handel. In het begin moest ik in de pastorale ploeg natuurlijk een beetje mijn weg zoeken maar al vrij vlug heb ik mij vooral bezig gehouden met de financiële aspecten waar de parochieploeg mee te maken had. Kort erna kwam een groep ‘Moeder de Aarde' die ijverde tegen het opslaan van kernwapens op ons grondgebied. En zij sloegen voor één nacht hun tenten op in de tuin van de pastorie. De pers kwam daar natuurlijk op af en ik heb toen voor het eerst een interview afgenomen van de verantwoordelijke van ‘Moeder de Aarde'. Zo ben ik ook af en toe voor Kerk en Leven beginnen schrijven.
Rond diezelfde tijd bestond het Woon- en Zorgcentrum Sint Jozef 150 jaar en de televisie kwam hier de eucharistie opnemen. Daar heb ik ook een uitgebreid artikel geschreven over de geschiedenis van het WZC en de Dochters van de Heilige Jozef geschreven en toen vroeg de directeur van het WZC ‘heb je vijf minuutjes'? Zou je lid willen worden van onze pastorale ploeg?' Want het WZC Sint Jozef heeft een aparte ploeg met een eigen aalmoezenier, Jan Anthonissen. De aalmoezenier heeft een rubriek in het tijdschrift Contact van het WZC. Daar ben ik ook beginnen voor schrijven en uiteindelijk ben ik hoofdredacteur geworden van Contact. Regelmatig worden ook activiteiten georganiseerd in het WZC Sint Jozef, soms ook een optreden en dan introduceer ik de gast(en) en bedank ik hen na de voorstelling. Mochten mijn ouders nog in leven zijn, zouden zij misschien ook daar in het WZC verblijven en dan zou ik dat voor hen ook heel graag hebben gedaan. Dat is mijn motivatie en daarom wil ik dat ook graag verder blijven doen zo lang als ik kan.
Ben je ook niet betrokken bij de Brusselse katholieke zender Radio Spes?
Claude: ja, ongeveer vier jaar geleden kreeg ik het bezoek van Herman Cosijns (nu Mgr.), toenmalig adjunct van hulpbisschop De Kesel of hij eens kon komen. Hij vroeg of ik directeur wilde worden van Radio Spes. Ik ben benoemd door monseigneur Leonard. De brief van mijn aanstelling staat hier nog op mijn bureau samen met een foto van Mgr. Luc De Hovre, stichter van Radio Spes. Mijn belangrijkste taak bestaat erin ervoor te zorgen dat Radio Spes ‘blijft leven' en toekomst heeft want we werken, op twee personen na, uitsluitend met vrijwilligers. Statutair is Radio Spes een Brusselse radio. Maar Radio Spes is met de huidige digitale middelen ook digitaal te beluisteren en dus niet alleen in Brussel maar bij wijze van spreken tot in Congo te horen. De grootste uitdaging is ook technisch geschoolden te vinden die niet alleen een programma samenstellen of interviews doen maar ook zorgen voor de montage.
Je vertelde me ook dat je een speciale verering hebt voor Onze Lieve Vrouw?
Claude: ik ben al minstens dertig keer naar Lourdes geweest. Maar mijn allereerste bedevaart was met mijn ouders naar Halle, voor een groot deel op de schouders van mijn vader. Nadien ben ik ook enkele keren naar Beauraing geweest en dan samen met mijn ouders met onze 2pk naar Lourdes. Dat was een onvergetelijke reis en we zijn dat blijven herhalen zolang mijn ouders leefden. Ik ben er van jaar tot jaar in gegroeid, gegroeid in mijn geloof. Tot vandaag probeer ik ieder jaar naar Lourdes te gaan met de groep Mechelen-Brussel.
Hoe zie je de toekomst van de Kerk en onze christelijke gemeenschap in Brussel?
Claude: de Kerk is in volle evolutie. Het is niet meer zoals vroeger dat de kerken vol zitten en we moeten begrijpen dat we geen kerk kunnen openhouden voor een zondagviering voor acht of minder mensen. Er is veel aandacht voor de jongeren maar ik hoop dat ze ook de ouderen niet zullen vergeten en dat de noodzakelijke veranderingen op een serene manier kunnen doorgevoerd worden.
Van harte bedankt Claude voor jouw verhaal! Je bent ook een heel attente gastheer, dankjewel daarvoor en nog het meeste van al dank voor jouw toewijding in onze pastorale eenheid Sint Franciscus én in de Brusselse geloofsgemeenschap. En blijf je vooral verder inzetten als directeur van Radio Spes !
Ria V.A.
