Sinds september is ze koorleidster tijdens de gezinsvieringen in onze gemeenschapskerk Sint Jozef. Wie geregeld naar die vieringen komt, heeft het ongetwijfeld al gemerkt: ze heeft een prachtige stem en ze weet ook het kersverse kinderkoor flink te enthousiasmeren. Samen met twee vriendinnen woont ze sinds kort op onze parochie. Na een hartelijk welkom, vleien we ons neer in de grote zetel, klaar voor deze ‘Even voorstellen… Elke Schouwaerts’.
Je bent geen echte Brusselaar Elke. Hoe ben je dan in Brussel terecht gekomen?
Elke : ik ben inderdaad een inwijkelinge. Het grootste deel van mijn leven heb ik in Aarschot doorgebracht. Al heb ik op verschillende plaatsen gewoond want mijn vader is militair. Als kind woonde ik zelfs in Duitsland. Brussel is niet nieuw voor mij. Mijn eerste contact was tijdens een Europese ontmoeting van Taizé. Ik was toen vrijwilliger in Taizé en ze vroegen mij om dat project mee te ondersteunen. Zo heb ik Brussel leren kennen. Later, in mijn studententijd, heb ik vier jaar in het studentenhuis Ruach verbleven. Studenten leven er samen vanuit een christelijke visie. Ik heb daar bewust voor gekozen: we delen vreugde en verdriet, luisteren naar elkaar, bidden samen. Eenmaal per week is er een gezamenlijke maaltijd. Op de eerste woensdag van de maand is er ook een eucharistieviering die voor iedereen toegankelijk is. Vaak is er tijdens die viering ook een getuigenis. Zelfs nu ik in Schaarbeek woon, neem ik nog deel aan die vieringen.
Uit welk gezin kom jij?
Elke: ik heb drie zussen, geen broers. Sommigen noemen dat een groot gezin. Ik ben de tweede oudste. Mijn ouders zijn zeer geëngageerd in de parochie in Aarschot. Zondagmorgen was voor mij eerst naar Samson en Gert kijken en dan samen naar de viering. Maar het is nooit een verplichting geweest. Mijn ouders zijn erin geslaagd om hun geloof over te brengen op hun kinderen, gewoon door hun manier van leven. Nu nog praten wij aan tafel geregeld over geloofsvragen. Christen zijn is voor mij een manier van leven, het is de richtlijn en het geeft zin aan mijn leven. Ieder jaar trokken we tijdens de grote vakantie samen met het hele gezin naar de broedergemeenschap van Taizé. Mijn mama was er geweest als twintigjarige. En Taizé is voor mij mijn spirituele thuis geworden.
Wat trekt jou zo aan in Taizé?
Elke: daar heb ik geleerd dat het niet raar is om gelovig te zijn. Dat christen zijn ook fris, jong en niet zwaar beladen is. Ik heb er veel geleerd van de broeders en de jonge mensen die er verblijven. Het sleutelwoord van Taizé is VERTROUWEN. Je leert er mensen kennen op een andere manier, veel dieper en betekenisvoller. Ik heb er vrienden voor het leven gemaakt. Het enige wat de broeders vragen: neem onze manier van leven mee naar huis, en probeer die ook thuis uit te dragen. Om de broeders te bedanken heb ik een jaar lang gewerkt in Taizé. Ik was toen 20 à 21 jaar en toch hebben de broeders mij er verantwoordelijk gemaakt voor de grootkeuken. Ze geven je de kans om te bewijzen dat je het waard bent. Vertrouwen! Die parallel zouden we ook hier bij ons, in Brussel moeten doortrekken in de kerken. Laat jongeren meedenken. Geef ze vertrouwen.
Sinds september leid je de zang in onze gemeenschapskerk Sint Jozef. Hoe is dat gekomen?
Elke: ik werkte ondertussen halftijds als secretaresse voor mgr. Kockerols op het vicariaat en pastor Gino, die bij het CCV werkt (Christelijk Vormingswerk), heeft mij dat gevraagd. Waarschijnlijk heeft hij mij eens horen zingen. Muziek zit bij mijn familie in de genen. Mijn mama is muzikante, fluitiste met een master in oude muziek. En mijn vader heeft in verschillende koren gezongen. Ook mijn zussen zijn muzikaal en we zingen vaak samen op familiefeesten, soms ook in een huwelijksviering. Maar ik ben de enige die zang heeft gestudeerd. Als 18-jarige ben ik in Luik begonnen aan een zangopleiding bij professor Greta De Reyghere, gespecialiseerd in barokmuziek. Ik heb er veel bijgeleerd niet alleen over muziek, ook over de omgang met mensen. Maar als 18-jarige heb ik er niet echt over nagedacht dat het erg moeilijk is om daar professioneel iets mee te doen. Na mijn bachelor en dat jaar in Taizé ben ik snel tot het besef gekomen dat ik iets anders moest gaan doen. Nu combineer ik deeltijds werken op het vicariaat met een opleiding sociaal werker. Toen er een job vrij kwam bij IJD (Jongerenpastoraal in Brussel) heb ik gesolliciteerd en die kans gekregen. Ik voel heel hard aan : dit is de plek waar ik moet zijn.
Waar vind jij inspiratie en waar wil je zelf klemtonen leggen?
Elke: mijn inspiratie is ‘het Woord'. Ik zeg dat misschien met een zekere naïviteit want ik heb geen theologie gestudeerd. Maar ik vind er vreugde en inspiratie in. Ik wil eruit halen wat in het Woord te vinden is en dat op mijn eigen leven plakken.
Dankjewel Elke voor je openheid en je inspirerende getuigenis ! Bedankt ook voor je inzet in de vieringen met de kinderwoorddienst. Daar hebben we allemaal, klein én groot, deugd aan!
Ria V.A.
