Nieuwe ‘inwijkelingen’ ? Of ‘oude getrouwen’? In het geval van Emmanuel en Souheila kloppen beide omschrijvingen. Ongeveer 18 jaar geleden vertrokken ze uit Evere. Maar eind vorig jaar beslisten ze om terug te keren. En wij zijn daar héél blij om want zo mogen we ze aan u voorstellen : Emmanuel Vanderstuyft en Souheila Saikali. Welkom!Emmanuel Vanderstuyft en Souheila Saikali
Misschien eerst een woordje over jullie geboorteplek?
Souheila: ik ben geboren in Libanon, in een klein dorpje. We woonden er samen met mijn nonkels en tantes, neven en nichten. Het was voor mij, als kind, een echt paradijs. In 1979 ben ik naar België gekomen om aan de UCL een opleiding voor huisarts te volgen.
Emmanuel: ik ben geboren in Congo maar in de jaren zestig zijn mijn ouders naar België moeten vluchten en dan hebben we op verschillende plaatsen in Brussel gewoond.
Hoe hebben jullie mekaar leren kennen?
S.: via de Jeruzalemgemeenschap waar wij allebei al 36 à 37 jaar lid van zijn. Dat is een geloofsgemeenschap die deel uitmaakt van de charismatische vernieuwing.
E.: de charismatische beweging is ontstaan in de jaren zestig. Kardinaal Suenens voelde zich daar sterk door aangesproken en heeft leden van de beweging uit de Verenigde Staten uitgenodigd. Zo is hier een gebedsgroep en later een gemeenschap opgestart, gestoeld op de Pinksterervaring. Belangrijk is de rol van de Heilige Geest. Daar wordt actief plaats aan gegeven. Als jongeren hebben wij daar allebei een enorm goede ervaring opgedaan.
S.: onze jongerenbijeenkomsten waren op vrijdagavond en ik zag er telkens weer naar uit. We hebben er zoveel meegekregen.
E.: God werkt met periodes van grote genade en periodes van beproeving en lijden. Maar we zijn vooral zeer dankbaar. Ook omdat onze kinderen zo goed omringd zijn. Dankzij de charismatische beweging zijn ze alle vier gelovig gebleven. Ze maken deel uit van de jongerengroepen. Studenten nodigen jongeren uit de hele wereld uit. Heel recent is er ook een groep ‘young professionals' opgestart voor jongeren die aan het begin van hun loopbaan staan. Ze nodigen sprekers uit maar gaan ook bij voorbeeld samen kayaken. De internationale banden van de beweging zijn ook heel verrijkend, zowel spiritueel als cultureel.
Hoe zijn jullie dan in Evere terecht gekomen?
E. : we hebben in Evere in de Grosjeanlaan gewoond toen onze kinderen nog klein waren. Ze liepen school in het Heilig Hart van Maria Instituut. 18 jaar geleden zijn we verhuisd naar de Kempen, naar Beerse dichtbij Turnhout, omdat ik ging werken bij Janssen pharmaceutica als IT-manager. Ik heb een opleiding als landbouwingenieur en het is mijn taak om een band te leggen tussen de creatieve wetenschappers die nieuwe medicijnen ontwikkelen en de computertoepassingen die de uitvoeringen mogelijk maken.
S.: we hebben vier kinderen en vanaf het begin hebben we ervoor gekozen om ze zelf op te voeden. Eén van de belangrijkste redenen was dat we ons geloof willen doorgeven. Opvoeden vraagt tijd en energie. Ik wilde mij kunnen vrijmaken als de kinderen mij nodig hadden. Daarom heb ik gewerkt als schoolarts, ook als arts bij Fedasil waar vreemdelingen worden opgevangen. Dat was heel verrijkend maar ook heel vermoeiend. Nu de kinderen zijn ‘uitgevlogen' wilden we graag terug naar Evere komen. Ze studeren aan de KUL, doen stage of zijn al afgestudeerd. Daarom ben ik voor het eerst full time beginnen werken. Ik werk nu als adviserend geneesheer in Brussel.
Is er een groot verschil om te leven als gelovige in Beerse of in Brussel?
E.: we zijn altijd actief gebleven. Ons geloof delen vinden we heel belangrijk. In Beerse hebben we verschillende jaren een bijbelgroep en een Alfacursus geleid. Dat laatste is een soort volwassenencatechese.
S.: samen met een groep dames deden we aan bijbelstudie en ‘biddende moeders'. Nu we weer in Evere wonen blijven we samen actief in de Jeruzalemgemeenschap in Leuven en Brussel. We kunnen meer dienen bijvoorbeeld ook door buitenlandse families van de charismatische vernieuwing hier te ontvangen.
E.: onze gemeenschap is oecumenisch georiënteerd. Acht jonge mensen uit onze Jeruzalemgemeenschap zijn priester geworden. Mijn broer Paul is één van hen.
S.: deel uitmaken van een gemeenschap vraagt veel tijd maar we krijgen er heel veel voor terug.
E.: we nemen ook graag deel aan de vieringen in Sint Jozef. We zijn heel dankbaar voor de parochie hier omdat de pastores ook ‘herders' zijn. De homilies zijn diepgaande preken, voedsel voor ons, christenen.
Beste Emmanuel en Souheila, van harte dank voor jullie openhartigheid en voor de warme ontvangst. Altijd welkom in de vieringen en alle activiteiten van onze gemeenschap Sint Franciscus!
Ria V.A.
