Omdat het binnenkort moederdag is, vond ons redactieploegje dat we een mama aan het woord moesten laten. In de viering van Paaszondag is baby Anna, dochtertje van Frederika en Geraard gedoopt. Een ideale kans dus om een kersverse mama uit onze parochiegemeenschap Damiaan voor te stellen.
Toen ik op een regenachtige avond bij Frederika en Geraard aanbelde, was broertje Pontus al naar bed. De kleine Anna, bijna 8 maanden, daarentegen was nog klaarwakker. Ze kreeg net haar avondflesje melk. Papa Geraard nam de lachende Anna wat graag even van mama over. En zo kon Frederika meteen van wal steken…
Heeft de komst van de kindjes jouw leven veel veranderd?
Frederika: onlangs had ik mijn agenda terug in handen van net voor de geboorte van Pontus, zo'n drie jaar geleden. Ik schrok ervan hoe goed de avonden gevuld waren : theater, afspraken met vrienden... We waren zelden thuis en hadden allebei een heel druk en goed gevuld leven. In het begin was ik een beetje bang dat ik met een kindje erbij veel van mijn vrijheid zou moeten opgeven. En inderdaad een kind bepaalt je leven. Maar nu, ook met Anna erbij, gaat het allemaal veel vlotter en heb ik zelfs de tijd teruggevonden om af en toe een boek te lezen.
Jullie hebben ervoor gekozen om Pontus en Anna te laten dopen. Vanwaar die keuze?
Frederika: we hebben er samen veel over gepraat hoe we onze kinderen willen opvoeden. We willen hen christelijke waarden meegeven. Voor Geraard was het een vanzelfsprekendheid. We hebben contact genomen met pastor Tony en hij heeft ons uitgenodigd in de zondagse viering. Al na de eerste viering hadden we een goed gevoel: het is een open gemeenschap en er is een positieve en gemoedelijke sfeer. Ook de homilie is toegankelijk, ze doet je nadenken. We hebben er ook met leeftijdsgenoten over gepraat. Wij vinden het jammer dat er veel van onze christelijke cultuur verdwijnt. Ze maakt ook deel uit van onze tradities, en vertelt ook van waar je komt. Onze maatschappij verandert heel snel. Nu is er een enorme diversiteit. Maar hoe kan je respect hebben voor andere religies, als je die zelf niet hebt voor de christelijke waarden?
Wat vind je van een feest als ‘moederkensdag'?
Frederika: toen ik zelf nog een kind was maakte ik ieder jaar op school een knutselwerkje voor mijn mama. Later is dat feest wat verwaterd omdat ik dat meer als iets commercieels ging zien en ik ervan overtuigd was dat je niet alleen op moederdag maar een heel jaar liefde en respect voor je moeder moet hebben. Nu vind ik het toch wel heel fijn dat het een dag is van extra verwennerij. Het lijkt een beetje als een extra verjaardag. En Pontus en Anna zullen ook voor mij nog wel knutselwerkjes maken...
Wat apprecieer jij het meeste van de waarden die jouw mama jou heeft bijgebracht?
Frederika: mijn moeder was heel alert om haar kinderen in hun eigenheid te laten opgroeien en niet haar eigen wensen op te dringen. Zo heb ik zelf pianoles gevolgd maar het bleek dat ik daar toch niet zo goed in was. Na vier jaar was het voor mijn moeder wel voldoende en mocht ik de pianoles stoppen. Mijn broer had veel tekentalent en ze bracht hem altijd naar Mechelen voor de tekenles. Haar kinderen kansen geven, dat vond mijn moeder belangrijk en zo zie ik het nu ook. Het is belangrijk denk ik om niet je eigen wensen te willen doordrukken. Het is beter je af te vragen: hoe kan ik mijn kinderen steunen en wat er in hen zit ook zo goed mogelijk tot ontplooiïng laten komen.
Is de relatie met je moeder veranderd nu je zelf kinderen hebt?
Frederika: vroeger zat ik vooral met vragen: doe ik het goed? Mijn moeder geeft ook raad en ze heeft altijd een luisterend oor. Maar zowel mijn ouders, als de ouders van Geraard nemen ook zorgende taken voor de kinderen op zich, ook in het weekend en in de vakantie. Onze kinderen brengen veel tijd bij hun grootouders door. De grootouders leren onze kinderen ook naar andere dingen te kijken. Ook zij hebben een belangrijke rol in de opvoeding van onze kinderen.
En hoe zie jij als mama de toekomst van je kinderen?
Frederika: ik koester geen grootse verwachtingen maar ik hoop vooral dat zij in ons gezin, in een veilig nest kunnen opgroeien, in een leuke buurt, een toffe school en met veel vriendjes. Dat ze ook in een grootstad als Brussel thuis kunnen zijn. Ik ben zelf opgegroeid in Neder-over-Heembeek en in Kampenhout. Ik kreeg een enorme vrijheid. Toen ik veertien jaar was, kon ik alleen met de fiets en de bus naar school. Geraard komt uit het Waasland. Hoe zal dat hier in de stad gaan? Ik hoop dat wij ze ook zullen kunnen loslaten en hen die vrijheid geven. We hebben voor Pontus in het Boodschapinstituut een heel fijne school gevonden. Toen we er op de speelplaats kwamen, moest ik aan mijn school denken. Ze geeft mij datzelfde gevoel. We hebben gekozen voor een katholieke school. In de advent bijvoorbeeld staat er een adventskrans en mogen de kinderen een kaarsje aansteken. Zo maakt religie op een impliciete manier deel uit van hun dagelijkse leven. Dat willen we hen meegeven. Wat zij er later mee doen... daarin moeten we hen vrij laten.
Beste Frederika en Geraard, we wensen jullie samen met Pontus en Anna alle geluk! En natuurlijk zijn jullie altijd welkom in onze vieringen!
Ria
