Het is al meer dan eens in de media benadrukt: wat zouden we doen zonder de vele vrijwilligers die overal de handen uit de mouwen steken? Ik ben er zelf al niet meer zo verbaasd over. Ook in onze geloofsgemeenschap zijn tientallen vrijwilligers actief. Waarom ze dat zo graag doen? Dat mocht ik nog eens ervaren bij mijn recente bezoekje en hartelijk onthaal in Haren voor deze rubriek ‘even voorstellen’…
Eerst even terug in de tijd! Vanwaar ben je afkomstig Herman?
Herman: ik ben geboren in Woubrechtegem, groot Herzele op 19 september 1944. Toen ik 3 jaar was ben ik samen met mijn ouders naar Haren verhuisd. Mijn vader werkte voor de spoorweg. Eerst in Schaarbeek, later in Zaventem en hij moest in de omgeving van zijn werkplaats wonen. Zo zijn we in Haren terechtgekomen. In zijn vrije tijd kweekte mijn vader groenten, zoals veel mensen in die tijd. Die groenten, boontjes, wortelen, beetje van alles eigenlijk, werden opgehaald door ‘Wassel'. Dat is een ‘toenaam' een bijnaam natuurlijk. Die man was heel gekend in Haren. Hij verkocht die groenten op de Grote Markt in Brussel.
Mijn moeder was een heel actieve vrouw. Alhoewel we met vier kinderen waren, ging ze werken in de crèche. Mijn broer, Etienne is jong gestorven. Hij was maar 58 jaar. Ik heb nog twee zussen, Nelly en Monique. De jongste woont ook in Haren.
Wat zijn jouw herinneringen aan je kinder- en jeugdjaren?
Herman: de lagere school heb ik hier in Haren gevolgd. Ik heb verschillende jaren met Paul Vanden branden in dezelfde klas gezeten. We kennen mekaar dus al héél lang. De meeste herinneringen heb ik aan een leraar ‘Den Hertog' die later directeur is geworden. Mijn zussen gingen naar de ‘nonnekensschool'. De meest bekende was zuster Salesia uit de derde kleuterklas. Na de lagere school heb ik mechanica gestudeerd in Vilvoorde. Vòòr mijn legerdienst heb ik gewerkt bij Chamebel, een bekende firma uit Machelen die ramen maakten in aluminium, pvc enz. In het leger kreeg ik eerst een opleiding kandidaat-reserve-officier en daarna was ik verantwoordelijke voor een 25-tal chauffeurs in de omgeving van Keulen. Maar het grootste deel van mijn beroepscarrière heb ik gewerkt bij Sibelgas. Eerst op het algemeen tekenbureel, later voor het speciaal tekenbureel en na 34 jaar ben ik geëindigd als diensthoofd op het gasdepartement. Door fusies ben ik op 55 jaar mogen stoppen. Ik heb er veel ervaring opgedaan op financieel vlak : budgetten opmaken, inhoudelijk vooral op basis van mijn technische en administratieve ervaring.
Had je tijdens je beroepsleven ook tijd voor hobby's?
Herman: bij Sibelgas speelde ik in de bedrijfsploeg volleybal en ik was ook lid van de vissersclub. Door die volleybalclub ben ik ook in Haren lid geworden van de volleyclub Atleta en die bestaat nog altijd. Maar in plaats van volleybal spelen we nu met de kaarten want we zijn allemaal wat ouder geworden. Maar we kunnen rekenen op trouwe leden.
Ben je vrijgezel gebleven of heb je een gezin gesticht?
Herman: in 1966 ben ik gehuwd met Nelly Pissoort in de Sint Vincentiuskerk van Evere. We hebben ongeveer 30 jaar in Evere gewoond maar ik ben altijd actief gebleven in Haren. Pas in februari 1996 zijn we naar Haren komen wonen alhoewel mijn vrouw dat eerst niet echt zag zitten. Maar ze is het zo goed gewoon geworden dat ze hier niet meer weg wilde. We hebben samen een zoon en een dochter, Alain en Nadia én vijf kleinkinderen. De oudste is 22 jaar, haar jongste zusje Cato 10 jaar. Mijn vrouw is in 2012 heel plotseling overleden. Ze was al lang actief bij OKRA Haren, was voorzitster bij haar overlijden. Ik was lid van het bestuur en ben ondertussen schatbewaarder en secretaris. Via OKRA waren mijn vrouw en ik al lang bevriend met Jacqueline en Rik. Ik ging vaak met Rik fietsen. Tijdens een van onze fietstochten kreeg Rik een hartinfarct. Hij is in mijn armen gestorven. Sinds vorig jaar zijn Jacqueline en ik gaan samenwonen. We hebben ieder een zoon van ongeveer dezelfde leeftijd. Zij kennen mekaar al van bij de Chiro.
Wij blijven allebei heel actief bij OKRA. Jacqueline is ondervoorzitster en samen organiseren we geregeld uitstappen voor de leden.
Waar houdt OKRA Haren zich zoal mee bezig?
Herman: op de laatste woensdag van de maand is er voor alle leden een gezellig samen-zijn. Gemiddeld zijn er 40 aanwezigen. We voorzien ook altijd iets om te eten en met Valentijn, Pasen, moederdag en vaderdag, Kerstmis, kortom alle speciale gelegenheden is er voor iedereen een geschenkje. In december is er een kerstdiner in de Linde. We zijn present op de dorpsfeesten, zijn ook al naar Wieze en naar Cirque du Soleil geweest en jaarlijks gaan we op bedevaart. Ik hou me ook bezig met het aanvragen van de subsidies bij de stad Brussel en de VGC. Op onze samenkomsten missen we vooral Bernard Lenaerts, onze vroegere pastoor die om gezondheidsredenen is moeten stoppen.
Heb je nog andere hobby's naast je vrijwilligerswerk bij OKRA?
Herman: vier keer per week ga ik kaarten: belotten en manillen. Ik heb een tuin te onderhouden, kweek zelf groenten, hou ook kippen en heb een fruitboomgaard, ben lid van de KWB, en tot februari van dit jaar was ik 23 jaar lang lid voor CERA van de regionale adviesraad regio Brussel. Dat was op vraag van Paul Vanden branden. Die regionale adviesraad krijgt projecten voorgeschoteld waarmee CERA wil investeren in welvaart en welzijn. De leden moeten een selectie maken en worden peter of meter van één of enkele projecten. Ikzelf heb vooral sociale projecten opgevolgd zoals kinderopvang, hypotherapie (met paarden) voor kinderen met een handicap alsook een project in Haren namelijk de aanleg van de tuin van de Ark. Het meest recente was ik peter van ADOS PILIFS en Villa Indigo, tehuizen voor mensen met een beperking in Neder-over-Heembeek en in Evere. Omdat ik 70 jaar ben geworden, hebben we op de laatste vergadering mijn afscheid gevierd.
Beste Herman, heel veel dank voor al jouw inzet als vrijwilliger op zoveel verschillende terreinen! We hebben maar één wens: doe zo voort en geniet tussendoor ook van je vrije tijd!
Ria V.A.
