Ben jij mee met de laatste nieuwe trends? Welke spectaculaire dingen heb je onlangs meegemaakt? Wat gaf jou de laatste tijd een echte kick? Het zijn vragen die ons mensen vandaag voortdurend bezighouden. Je kan er immers niet van onderuit dat we leven in een 'wow-cultuur'. We proberen als het ware van de ene kick naar de andere te leven, van het ene hoogtepunt naar het andere. We zijn op zoek naar alsmaar beter, alsmaar meer, alsmaar indrukwekkender en fascinerender. Maar heb je ook al niet vastgesteld dat de dingen ons alsmaar vlugger gaan vervelen, dat die volgende kick of die nieuwste gadget toch niet het verhoopte succes en geluk oplevert dat we verwacht hadden? Dat hoe meer kicks zich opstapelen, hoe groter we vaak de leegheid voelen? We stellen vast dat we toch niet het geluk vinden in opnieuw de laatste trend, in opnieuw een betere versie van datgene wat we al hadden. Het vervult ons niet. En dan merk je soms dat het gewone, het alledaagse, ook nog niet zo slecht is! Ware geluk ligt immers vaak in het waarderen van het gewone van iedere dag. De geur van koffie 's morgens door het huis, genieten van de frisse winterse ochtendkou, een gezellige avond met een boek in de hand en de poes aan jouw voeten die zachtjes ligt te spinnen, ... De gewone dingen van het leven kunnen soms een intens gevoel van geluk oproepen. Zo is het trouwens ook in relaties tussen mensen. Het grote geluk tussen partners ligt niet in opnieuw het zoveelste weekendje naar één of ander luxeoord, maar in de gewone dingen van iedere dag, het samen ontbijten, het 's avonds thuiskomen na een drukke werkdag en weten dat je verwacht wordt, het instoppen van de kinderen wanneer het bedtijd is, ... Of hoezeer kan je als grootouder niet genieten van een bezoekje van je kleinkind? Geen spectaculaire dingen, maar ze kunnen je vervullen met een intens gevoel van vreugde en geluk. Een pleidooi dus voor de kracht van het gewone. Advent is een periode om opnieuw aandacht te hebben voor het gewone, om ons te oefenen in gevoeligheid voor de kracht van het gewone. Is advent immers niet de voorbereidingstijd op dat feest waarin we precies vieren dat God aanwezig komt in het meest gewone? Hij verschijnt niet in de glitter van het paleis van de vorst, niet in het leven van één of andere ster, maar in een stal in Bethlehem, te midden gewone, onopvallende mensen, bezocht door herders, de meest eenvoudigen. Je zou er zo aan voorbijlopen. Zo onopvallend, en toch is het daar dat het te gebeuren staat. Met Kerstmis gedenken we dat God oplicht in het meest gewone. Inderdaad, in het gewone ligt vaak ons diepste geluk. Er is dus niets mis met 'gewoon'. Integendeel zelfs! Laten we er deze adventstijd extra gevoelig voor zijn.
God,
onrustig is vaak mijn hart,
op zoek naar het geluk,
op zoek naar de diepste vervulling.
En zo vaak komt er geen eind aan de onrust.
Tot Gij mij bij de hand neemt
en mij de weg wijst van de bescheidenheid.
Dan toont Gij mij
dat het diepste geluk vlakbij is,
in het meest gewone.
Daar ben ik te vinden',
zegt Gij dan.
Leer mij Heer het gewone te waarderen.
Help mij om niet hoger te willen reiken dan ik reiken kan.
Maak mij dankbaar.
En breng zo, God,
mijn hart tot rust.
Amen.
Pastor Gino