Sint Franciscus ging naar Gubbio, waar de mensen angstig waren voor een wolf. Daarop trok de heilige naar het dier in kwestie en in lijn met zijn zonnelied, sprak hij het toe als "broeder wolf". Het behoort tot de "mooie verhalen" van de heilige. Maar wie weet: misschien staat de wolf wel voor een gevreesde militaire tegenstander, waar Franciscus vrijmoedig mee in gesprek ging en is er dus wel degelijk een historische grond.
Omdat de spanning tussen goed en kwaad in elk van ons zit - of toch zeker in mezelf - vond ik hierin inspiratie om - soms in de positie van Franciscus, maar even vaak in de positie van de wolf - wekelijks even naar de wereld te kijken (voor de goede cijferaars:) nu al bijna driehonderd keer.
Mijn bijkomende aanstelling als pastor van de naburige pastorale eenheid Etterbeek-Woluwe, maakt dat ik de wereld een beetje anders wil bekijken en daarover nog steeds elke week een woord wil zeggen, weze het dan onder de hoofding "En dan was er nog dit...". Het is bedoeld als een 'uitsmijter' om uw lectuur van de parochiebladzijde mee af te sluiten (of te beginnen, zoals sommigen mij wel eens iets over zegden).
Ik wil rondkijken met de blik van de zoekende gelovige, die ik in de eerste plaats - met u! - ben en daarvan iets neerschrijven. Het is de blik van degene die God verlangt te zien en er op begenadigde momenten misschien zelfs even toe komt om een glimp op te vangen van Diegene die ons aankijkt en liefheeft. Het is zoals de religieuze dichter Huub Oosterhuis ooit schreef: "zien, soms even"...
Tony, pastor
