Je kan niet ontkennen dat er de laatste tijd heel wat te doen is rond het klimaat. Er was de klimaattop in het Poolse Katowice, er zijn klimaatmarsen, er zijn de talrijke klimaatspijbelaars, … Het klimaat beroert mensen vandaag meer dan ooit. Velen beseffen maar al te goed dat het vijf voor twaalf is (als het al niet later is natuurlijk) en zien de noodzaak in van dringende acties. En niet enkel op wereldvlak, maar ook in eigen huis, tuin en keuken zijn mensen veel milieubewuster geworden. We sorteren al jaar en dag, nemen al eens vlugger de fiets, denken twee keer na wanneer we een vliegtuigticket boeken, beperken onze vleesconsumptie, we kopen zoveel mogelijk lokale groenten, … Onlangs zag ik bij de bakker een jonge twintiger die haar eigen doos en haar eigen zakken mee had om haar gebakjes en broodjes in weg te bergen. Het zijn kleine stappen, maar slechts op die manier kunnen we de toekomst van onze moeder aarde verzekeren. Ook in de Kerk kunnen en mogen we de aandacht voor het klimaat niet verliezen. En dit dan niet omdat het nu eenmaal ‘in’ is, en we als Kerk op de kar moeten springen van de allernieuwste trends. Als Kerk dienen we de zorg voor de schepping prioriteit te geven, omdat die schepping ons door God geschonken en toevertrouwd is. We dienen met dit kostbare geschenk vol zorg en verantwoordelijkheid om te gaan. De wereldkerk is in ieder geval bezig met het klimaat. Denken we maar aan de Pauselijke encycliek ‘Laudato si’ van enkele jaren terug, om maar één voorbeeld te noemen. Maar ook lokaal dienen we als kerkgemeenschap zorg te dragen voor het klimaat. Maar hoe doe je dat, als lokale kerkgemeenschap jouw ecologische voetafdruk zo klein mogelijk houden? Misschien interessant om over na te denken en met elkaar in gesprek over te gaan?