4 oktober naamfeest van de Heilige Franciscus van Assisi

Franciscus, dat was de man die tegen de vogeltjes sprak. Dit had ik onthouden uit de godsdienstles. Pas tijdens een staptocht door Umbrië naar Assisi ontdekte ik dat Franciscus veel meer deed dan dit. Hij sliep immers ook als een harde kerel in grotten, hij gooide zich in de doornen bij verleiding tot zonden en verdedigde zijn eigen ideeën tijdens een proces tegen zijn vader. Hij was als ridder ten strijde getrokken, zat een tijdje gevangen en hij ging als een bouwvakker te keer om het kerkje San-Damiano te herstellen. Wat een overtuiging! Geen twijfelaar, maar een krachtdadige man!

En zo trok diezelfde Franciscus als klein christelijk broedertje tijdens de kruistocht naar de sultan. Hij hoopte de sultan te overhalen de strijd te staken en hem te bekeren tot het christendom. Daar stond hij armoedig gekleed in een tent met zilver, glazen bekers, koperen lampen, concubines,... De sultan gaf hem een kans en de twee zelfverzekerde mannen gingen in gesprek. Twee mannen uit twee verschillende culturele en materiële werelden die naar elkaar wilden luisteren. Dit gesprek heeft de kruistocht niet gestopt, maar het raakte wel de harten van de beide mannen. De sultan had een overtuigd christen ontmoet en Franciscus een oprecht en weldenkend moslim. Deze ontmoeting moet zeer intens geweest zijn, omdat beide mannen hun overtuiging open en bloot op tafel legden. Franciscus kon de sultan niet overtuigen, maar als teken van waardering kreeg Franciscus een hoorn als geschenk en een vrijgeleide naar het Heilig Land. Franciscus kreeg dan wel geen gelijk, maar wel een hoop waardering en begrip. Ook de sultan liet een diepe indruk na op Franciscus die in zijn Regel van 1221 het volgende liet noteren: Er zijn twee manieren hoe de broeders zich onder de Saracenen kunnen begeven. De eerste is geen ruzie maken en ook de andersgelovigen dienen zonder het christelijk geloof te verkondigen. De tweede manier is het woord van God verkondigen als ze zien dat het God behaagt. Ze mogen het geloof (of een mening) dus niet opdringen. Dat is al een grote stap naar een goed samenleven. Niet? 

Zouden deze ontmoeting en dit fragment uit de Regel een leidraad kunnen zijn voor elke ontmoeting met een andersdenkende? Naar de ander toegaan met respect op de manier van de sultan en Franciscus: weten waar jezelf voor staat, helder formuleren wat je denkt, begrip tonen voor de ander zijn mening, de verschillen niet toedekken of willen wegvegen, aanbieden maar niet opdringen, ... Je krijgt dan net als Franciscus misschien wel geen gelijk, maar wel waardering en begrip voor jouw mening en eerlijkheid. Dan kunnen beiden partijen nadien met een rustig hart verder. 

Als dit massaal lukt, kondigt het hoorngeschal geen bloedvergieten meer aan zoals tijdens de jacht of de strijd. 
Neen, dan wordt het een heus muziekinstrument. 

Stefaan T.