Men zegt dat Brussel centrum nu de bijna grootste voetgangerszone van heel Europa heeft. Alleen deze in Venetië is groter, als ik het bericht goed gehoord heb. Het zal aanpassen zijn voor velen: voetgangers en fietsers zullen waarschijnlijk juichen, mensen die vaak in de stad moeten zijn, plaatselijke handelszaken en andere hebben daar misschien een verschillende mening over.
Ik moest in elk geval mijn vaste dagelijkse traject per fiets afleggen op de eerste dag dat dit nieuwe verkeerplan in voege trad. Wat de pers die dag uitvoerig meldde, kon ik ter plaatse zien: de hele kleine ring, alle kruispunten, alle tunnels, alle wegen naar binnen én naar buiten zaten vast: nergens reed het. Op dat ogenblik zou je inderdaad wel geld geven voor een fiets...
Nu wil ik gerust aannemen dat deze situatie uitzonderlijk was, en onder andere het gevolg van nog onaangepaste chauffeurs - die de nieuwe verkeerssituatie nog onder de knie moesten krijgen. Anderzijds geeft het toch te denken: de auto werd ooit verwelkomd als "onze vrijheid": alles was mogelijk, ieder kon op ieder moment overal naartoe. Dit is minder en minder waar: onze mobiliteit, onze verplaatsingen zijn misschien minder vanzelfsprekend als we ooit gedacht hebben; het is misschien een luxe geweest op bepaalde momenten, waarvan niet iedereen op dezelfde wijze zal kunnen blijven genieten...
Opnieuw moeten we naar de schepping kijken en ons afvragen hoe we ermee omgaan: wat we doen en wat we niet doen om dit mooie werk in stand te houden. Of beter: hoe we ervoor zorgen dat de orde, die God uit de chaos gemaakt had, niet opnieuw chaos wordt...
Tony, pastor
