Ik word voorbijgestoken door een wagen waarvan de radio behoorlijk luid staat. Sterker nog: hoewel de ramen en deuren van het voertuig dicht zijn, lijkt het wel alsof ik een hoofdtelefoon op heb, terwijl de wagen mij passeert - zo loeihard staat de muziek. Terwijl ik hem wat verbluft nakijk en mij bewust geen vragen wil stellen bij de kwaliteit van het gehoor van de passagier(s) in de wagen, zou ik mij wel kunnen voorstellen dat zo'n luide muziek wat het verdovend effect van een drug zou kunnen hebben. Misschien kun je muziek in het algemeen wel een soort 'genotsmiddel' noemen, uiteraard in normale omstandigheden helemaal niet schadelijk want dan niet verslavend.
Terwijl ik daarop doordenk, besef ik ineens dat muziek, zoals wij dat kennen, eigenlijk niet altijd heeft bestaan. Mijn ouders hebben nog de tijd gekend van vóór de democratisering van de radio, en daarvoor bestond muziek alleen als mensen zongen of ter plaatse muziek maakten. Een toestel, waarbij je gewoon op een knopje moet duwen om muziek te horen, is al bij al recent. Er waren tijden dat de kerken met hun orgels tot de meer zeldzame plaatsen behoorden waar muziek toegankelijk was voor een vrij grote groep van mensen. Elders bleef het stil (of er werd gezongen...)
Wie beseft vandaag nog, dat wat tegenwoordig zo courant is, ooit niet heeft bestaan in die vorm en men daar toen alleen maar van kon dromen?
Zo kostbaar is muziek... en het helpt als je dit beseft om er nog intenser van te genieten.
Tony, pastor
