voor de vele mensen die werk proberen maken van een levende parochiegemeenschap. Nadenken met een open geest, vertrouwend op de Geest die steeds het goede in ieder van ons naar boven brengt. Ook al worden deuren soms gesloten, geloven dat het venster dat ergens anders open gaat weer nieuwe kansen biedt. Anders, dat wel, maar daarom niet minder goed. Steeds gericht naar buiten en met je beide voeten op de grond.
Open ramen, open deuren
voor al wie al zoekend soms verloren loopt. Vooral een lage drempel die het binnen komen makkelijker maakt. Maar blijven wie je bent, een huis op rots gebouwd, die mensen thuis komen laat. Huis van liefde zoals God het heeft bedoeld. Nederig als het kind dat tussen mensen leven wou. Zo dicht bij mensen dat het leven gevend is.
Open ramen, open deuren
waar samen-leven mogelijk is. Waar vrede opnieuw herademen doet en je door angst geen deuren sluiten moet. Respect voor ieders anders zijn, een open geest voor wat nog vreemd is en een beetje huiveren doet. En spreken, het beste wapen ooit, een dialoog die zorgt dat ieder zichzelf te kennen geeft, en vooroordelen geen ruimte geeft. Bouwen aan een droom voor een toekomst voor iedereen.
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.