We leven momenteel echt in een ‘selfie-cultuur’. Mensen trekken bij de vleet ‘selfies’, foto’s van zichzelf met hun GSM of smartphone. Soms vraag ik me af waarom iemand nu de zoveelste foto van zichzelf wil nemen. Wellicht is het een weerspiegeling van de samenleving waarin we leven. We zijn vandaag vooral bezig met onszelf. Hoe voel ik mij? Wat gaat er in mij om? Hoe denk ik over dit of dat? Het ‘ik’ lijkt wel de centrale focus en de ultieme norm in onze maatschappij en in ons eigen doen en laten. Onlangs las ik in de Nederlandse krant ‘Trouw’ een oproep van schrijver Ernest van der Kwast onder de titel ‘Richt je blik eens op een ander’. In het artikel vertelde hij over het feit dat hij in zijn vrije tijd buddy geworden was voor jongeren die het moeilijk hebben om bijvoorbeeld te solliciteren of hun papieren in orde te krijgen, en hij moest vaststellen dat dit hem veel gelukkiger maakt dan voorheen. Door zijn blik van zichzelf naar de ander te richten was voor hem een nieuwe wereld opengegaan. Toen ik dit las dacht ik: dat is nu werkelijk vasten-spiritualiteit op en top! In de veertigdagentijd gaat het toch immers om bekering? En is het veranderen van blikrichting, van jezelf naar de ander, in die zin niet een schitterende ommekeer of bekering? Het is trouwens ook datgene wat we straks in de Goede Week opnieuw zullen zien, hoe Jezus tijdens het Laatste Avondmaal de voeten van zijn leerlingen wast, en dus zichzelf wegcijfert voor de ander. En op Goede Vrijdag zien we tot wat voor een liefde hij in staat is, een liefde waarbij Hij bereid is te sterven voor zijn vrienden. Bij alles wat Jezus zegt of doet staat op de eerste plaats de ander Hem voor ogen, niet zichzelf. En dan komt bij mij de vraag op: als Jezus vandaag zou leven, zou hij dan ook selfies maken? Ik denk dat ik niet lang moet nadenken om het antwoord te weten…
Reacties
Om reacties te zien en te reageren op dit artikel moet je je eerst even aanmelden via het menu bovenaan. Tot gauw.