Josee: ik ben half Limburgse en half Brusselse. Ik ben geboren in Neerpelt maar woon al van mijn elfde in Brussel. Ik voel mij dus Brusselaar én Limburger. Herinneringen aan Neerpelt heb ik niet zo veel meer. Wat ik wel nog weet en wellicht nooit vergeet is dat mijn Eerste communie is uitgesteld omdat die zondag de oorlog is uitgebroken. Mijn moeke had zelf mijn communiekleedje gemaakt. Ze was borduurster en het was een heel mooi kleedje met een roze onderkleed.
Kom jij uit een groot gezin Josee?
Josee: ik ben de jongste van acht kinderen. Ik heb drie broers en vier zussen. Mijn broers en drie zussen zijn al overleden. In de oorlog was het heel moeilijk met zo'n groot gezin. Daarom werden onze boterhammen geteld. Mijn jongste broer, die een zwakke gezondheid had, kreeg de korstjes extra. En in de voormiddag mocht ik even van school naar huis om melk te drinken. Om het huis te verwarmen tijdens de oorlog gingen wij dennenappels rapen, die waren in de Limburgse Kempen gemakkelijk te vinden.
Hoe was het om naar Brussel te komen wonen?
Josee: ik heb eerst een jaar bij mijn nicht in Molenbeek gewoond. Daar ontdekte ik een andere wereld. Zij hielp me vooral om mijn Frans te oefenen maar daarna gingen we samen naar de cinema! Ik ben ook in Molenbeek gevormd in de kerk Sint Jan Baptist. Daarna ben ik terug bij mijn ouders in Laken gaan wonen. Ik heb mij altijd heel geborgen gevoeld omdat ik een heel goede moeder had, heel christelijk gelovig maar met een brede kijk op het leven en op de maatschappij. Van Laken zijn we naar Kuregem gaan wonen. Mijn oudste zus was al in 1943 getrouwd. Samen met mijn andere zussen ging ik naar de mis, die waren tweetalig maar het verenigingsleven was Franstalig. Ik ben eerst twee jaar lid geweest van de JECF (Jeunesse Etudiante Catholique Féminine) daarna ben ik lid geworden van de JOCF, de Jeunesse Ouvrière Catholique Féminine, Franstalige tegenhanger van de VKAJ, de Kajottersbeweging. JOCF was een échte ontmoetingsplaats voor jongeren, we speelden er ook spelletjes en ik heb er nog veel Frans bijgeleerd. Van gewoon lid ben ik gegroeid in de beweging en ben ik ook in de leiding gestapt. Ik was aanwezig op het congres van 1950, een massabijeenkomst waar Jozef Cardijn, stichter van de Kajottersbeweging, het woord voerde. In 1952 en in 1961 ben ik met de JOCF mee geweest naar Lourdes en in 1957 naar Rome.
Wanneer ben je dan getrouwd en aan een gezin begonnen?
Josee: na de reis naar Lourdes in 1961 ben ik met mijn man, Bob getrouwd. Hij was groepsleider van de Chiro en afkomstig van Oudenaarde. We zijn naar Sint-Joost gaan wonen. Mijn zus Madeleine woonde er al en mijn ouders zijn ook naar daar gekomen. In 1963 hebben we ons huis gekocht in de Van Campenhoutstraat. We hadden toen al één dochter en er zijn er nog twee bijgekomen. Mijn ouders zijn mee verhuisd en woonden op het gelijkvloers. In 1969 is er de Nederlandstalige KAV gestart en ik maakte meteen deel uit van de kern. Alle dinsdagen was er ‘open deur' en dat had veel succes. We organiseerden ook informatieavonden, kook- en naailessen, deden samen uitstappen, maandelijkse gezinswandelingen. Over twee verschillende periodes ben ik acht jaar voorzitster geweest.
Hoe was het contact met de parochie?
Josee: we hebben altijd goede contacten gehad met de parochie, al van in de periode van vòòr Karel Van Deun. Karel was verantwoordelijk voor Sint Joost en het Heilig Hart. Onze kinderen zijn hier gedoopt, hebben hun eerste communie gedaan, zijn hier gevormd. Op zaterdagavond gingen wij met ons gezin naar de mis op de Clovislaan. Daar kwamen heel actieve gelovigen samen en er kwam ook veel jeugd mee.
Ik werd voorzitster van de parochieraad toen die is opgestart. Lode Vermeir zorgde voor de begeleiding. Hij zette ons op weg. De parochieraad werd parochieploeg. Op de vergaderingen van de parochieploeg kwam heel wat aan bod, zelfs het financiële én Kerk en Leven. Later is Sint Albertus er nog bij gekomen.
In 1997 is mijn man overleden. Toen was Benno Haseldonckx hier pastor. Ik heb veel aan Benno en de hele geloofsgemeenschap gehad in het rouwproces. Ze spraken vaak over Bob. Wij waren allemaal erg goed op elkaar afgestemd en hadden steun aan mekaar. Nog later zijn we opgenomen in de pastorale eenheid Sint-Damiaan en nu maken we deel uit van Sint-Franciscus.
Beste Josee, je hebt me nog veel meer verteld! Want jij en je man Bob waren een heel ondernemend koppel, zowel in jullie gezin als in het verenigingsleven. Het is teveel om het hier allemaal aan bod te laten komen. Pas heel recent heeft de pastorale ploeg jou gevierd voor de zovele jaren van inzet! Ondanks je gezegende leeftijd van ‘4 x 20' lentes blijf je actief in de H. Hartparochie, bij feMma en Samen onderweg/Okra, voor Kerk & Leven, als ziekenbezoekster en luisterend oor van rusthuisbewoners. Dankjewel Josee!
Ria
