Parochieassistent
Je bent zeker geen Brusselaar Mariette. Vanwaar ben jij precies afkomstig?
Mariette: ik kom uit Oostkamp, in de buurt van Brugge. In 1980 zijn we naar Schaarbeek verhuisd, naar de Vanderlindenstraat, in de buurt van het Liedtsplein en op de toenmalige parochie Sint-Franciscus. Door de schoolwerking en de voorbereiding op de eerste Communie en het Vormsel gingen we meestal naar de viering in Sint-Servaas. In de week ging ik vooral naar de crypte van de Sint-Mariakerk, dit vond ik een heel stemmige ruimte waar ik tot rust kwam en de stilte vond om te bidden.
Die buurt is in de loop der jaren wel enorm veranderd?
Mariette: ze is zeker niet meer te vergelijken met twintig of dertig jaar geleden maar ik heb daar altijd graag gewoond. Er was een goed contact met de mensen van de buurt. Voor mij was eerder de taal een probleem omdat ik niet zo goed Frans kende toen ik in Brussel aan kwam. Ik werkte toen thuis als telefoniste voor de wachtdienst van Vlaamse huisartsen.
Wat heeft mij doen buitenkomen? Dit is gebeurd op het moment dat de kinderen naar school gingen. Dan heb ik de Sint-Servaasparochie leren kennen. De pastoor van die parochie, die de eindverantwoordelijkheid had voor de Nederlandstalige pastoraal van het decanaat Schaarbeek-Noord, vroeg me of ik deel wilde uitmaken van de pastorale ploeg. Op die manier kwam ik terecht in verschillende werkgroepen en heb ik ook het pastoraal veld leren kenen.
Je ben nu pastor in onze parochiegemeenschap. Waarom heb je daarvoor gekozen?
Mariette: in mijn jeugdjaren zat ik in een Bijbelgroep samen met een aantal andere jongeren onder leiding van de Deken. Een heel inspirerend man die mijn ogen geopend heeft voor Gods liefde. Daar is de vonk voor mij overgeslagen.
Tijdens een van de voorbereidingen op een activiteit in Schaarbeek-Noord had ik eens laten vallen dat ik van de pastorale zorg graag mijn levenswerk wilde maken. De toenmalige priester heeft mij dan voorgesteld om de opleiding pastoraal werker te volgen.
En waaruit bestond die opleiding?
Mariette: eerst was er een voorbereidend jaar dat bestond uit een zestal weekends. Daarna volgden er drie jaar vorming op zaterdag in het pastoraal centrum in Mechelen. In 1992 ben ik benoemd als pastoraal werkster. Vanaf dan werkte ik halftijds voor de VGC, de Vlaamse Gemeenschapscommissie en halftijds als pastoraal werkster. In 1997 is de wetgeving veranderd, vanaf dan kunnen ook leken, voor de eredienst, betaald worden door de staat. Op dat moment ben ik voltijds benoemd tot parochieassistent.
Welke taken kreeg je dan vooral?
Mariette: naast de taken die ik voordien al deed waren dat vooral huisbezoeken bij zieken en bejaarden. Ik zorgde ook voor de teksten van Kerk & Leven en voor de abonnering. Met het pastoresteam hebben we ook twee werkgroepen in het leven geroepen: de 'Werkgroep Ontmoeting' waar nieuwe projecten een kans kregen en de 'Werkgroep Verdieping' waar we aandacht gaven aan het 'van waaruit'.
De gemeenschappen werden kleiner en kleiner en het dekenaat groter. In september 2006 is de pastorale eenheid Damiaan ontstaan en werd ik samen met de andere collega's benoemd voor de ganse pastorale eenheid. Op dat moment ben ik in Evere komen wonen.
Is er een groot verschil tussen de geloofsgemeenschap van Schaarbeek en Evere?
Mariette: Schaarbeek Noord is een meer volkse buurt. Het heeft een tijdje geduurd om in Evere thuis te komen maar ondertussen ben ik het al goed gewoon.
Ik behartig mee van de dagelijkse zorg, zeg maar het reilen en zeilen van een pastorale eenheid. Het is vooral werk op de achtergrond, logistiek en administratief werk. De grootste vreugde haal ik uit het werken in teamverband en het contact met de mensen. Het contact met de ouders van dopelingen of bij de voorbereiding op de eerste communie of het Vormsel vind ik heel belangrijk.
Sinds 2006 is de aanpak wel al veel veranderd?
Mariette: de voorbereiding van de eerste communie gebeurt nu niet meer via de school maar in de parochie. De meeste ouders zijn daar achteraf gezien blij mee. In het begin was er wat weerstand maar dat verdwijnt wanneer de ouders voelen dat zowel hun kind als zij zelf ‘er iets aan gehad hebben'. Het is ook fijn als sommige families ‘blijven hangen': als we ze nadien terug zien in de vieringen, hun kinderen misdienaar worden, we op de ouders een beroep kunnen doen of ze meedoen in sommige werkgroepen van onze pastoraal.
Vind je een pastorale werking in de stad niet veel moeilijker dan in een dorp als Oostkamp?
Mariette: in Oostkamp ben ik niet echt in de pastorale werking actief geweest. Dat kan ik dus niet vergelijken maar ik heb me nooit laten afschrikken door het onbekende in een grootstad als Brussel. Ik heb altijd contact gezocht met de mensen.
Hoe zie je de evolutie voor de komende jaren?
Mariette: de nieuwe pastorale eenheid Sint-Franciscus is nog geen jaar oud. We zitten nu nog in een fase waarin de verschillende gemeenschappen elkaar leren kennen. Als dat gebeurd is kunnen we samen verdere stappen zetten.
Ik hoop dat we wegen vinden om nieuwe mensen te bereiken, dat we ze kunnen warm maken voor de boodschap van het Evangelie, dat we hen kunnen laten delen in de vreugde van waaruit wij leven.
Je bent ook nog op het vicariaat werkzaam. Wat is jouw taak daar?
Mariette: op het vicariaat werk ik als vrijwilliger. Twaalf jaar heb ik er de boekenwinkel ‘De Vlaspit' opengehouden. Dat is nu overgegaan naar Licap, een uitgeverij met boekenwinkels gespecialiseerd in religieuze en educatieve publicaties. Nu verzorg ik vooral de website van het Vicariaat.
Tijdens ons gesprek zijn we heel wat van jouw taken vergeten Mariette. Want jij bent de drijvende kracht achter zoveel initiatieven zoals de kinderwoorddienst, de Wereldwinkelstand, ons maandelijks aperitiefje na de viering in Sint-Jozef, de Geloof-Bijbel-Leven-groepjes, de jaarlijkse Koffiestop en Soep-op-de-stoepacties, de wekelijkse inzending van Kerk & Leven, het ontwerpen en bijwerken van de website Sint-Franciscus... dat en nog zoveel meer taken achter de schermen. Veel te veel eigenlijk om alles op te noemen. Bedankt en nog veel succes Mariette met je vele verschillende taken en je uitgebreide en intense inzet in onze geloofsgemeenschap!
Ria