Op de laatste vergadering van ons redactieploegje kreeg ik de naam van iemand die al lang actief is op heel uiteenlopende terreinen én in Haren woont. Ik mocht dus weer op pad voor een erg boeiend gesprek. Maar het was geen gemakkelijke opdracht om deze spraakwaterval samen te vatten. Aan het woord in deze ‘even voorstellen’: Piet Coenen…Piet Coenen
Piet: Ik ben geboren in Ukkel maar heb als kind in Haren gewoond. Mijn ouderlijk huis was ook in de Verdunstraat, maar dichter bij Evere dan waar ik nu woon. Haren was toen een achtergesteld dorp, vrij primitief, zonder riolering. Pas in 1964 hadden we thuis een televisie. Mijn ouders wonnen die met lotjes van de toenmalige fanfare De Gretry-kring. Als kind mocht ik te voet naar school. Dat was een heel eind lopen. Ik herinner mij nog dat het flink gesneeuwd had en ik tot mijn middel in de sneeuw stak. Er waren toen veel meer velden in Haren. Nu zijn die bijna allemaal ingepalmd door de NMBS, MIVB, NATO en binnenkort ook door een nieuwe gevangenis. Praktisch alle landbouwgrond is nu verdwenen.
Hoe zijn uw ouders in Haren terecht gekomen?
Piet: mijn moeder was van Evere en mijn vader kwam uit Haren. Zijn ouders hadden een café in de Parochiestraat. Tijdens de oorlog was mijn vader verplicht te werk gesteld in Berlijn. Mijn moeder overleefde haar verwondingen toen op de schuilplaats in de tuin van haar ouderlijk huis een bom viel. Omdat het in Haren en Evere onveilig was, zijn ze toen naar Woluwe verhuisd. In juni 1947 zijn mijn ouders getrouwd en bij mijn grootmoeder gaan inwonen. Oorspronkelijk omdat dit financieel niet anders kon, later om voor mijn grootmoeder te zorgen.
Komt u uit een groot gezin?
Piet Coenen: Helemaal niet. Ik heb maar één broer, Hendrik, die bijna zeven jaar jonger is. Iedereen kent hem als Harry. Als kleuter ging ik bij de Zusters naar school in de Verdunstraat. Lager onderwijs volgde ik in de Sint Lodewijk school in Haren (nu Kameleon) in de Beemdgracht. Daarna naar het Heilig Hartcollege en Sint Joris in Brussel-stad. Mijn hogere studies heb ik in Aalst gedaan. Dat was toen een moeilijk, vermoeiend en tijdrovend dagelijks traject.
U was al vrij vroeg actief in Haren...
Piet: ik ben vroeg lid geworden van de Chiro, ben zelfs verbondssecretaris van Brussel geworden en heb er ook veel vrijwilligerswerk gedaan, ook bij MILAC - nationaal onder andere, zelfs nog na mijn huwelijk. Ook in de jeugdclub was ik actief. Eerst in Jong Everst in De Kring in Evere. Maar we maakten teveel lawaai en hadden last van herrieschoppers. Apotheker Debrabandere van Helmet, die in Haren een pand had gekocht met een grote garage achteraan, stelde ons deze ter beschikking om een jeugdclub te starten. Met enkele pioniers zoals Rik Scheers, André Stevens, François Vandeput, Jef Moison en Jef Pint hebben we die grote ruimte aangepakt. Er was enorm veel werk in. We moesten eerst de werkputten van de vroegere garage afdichten, dan sanitair en verwarming voorzien, het plafond brandvrij maken... Jef Moison werkte bij de stad en liet afgeschreven leien schoolborden brengen. Daar hebben we een dansvloer mee aangelegd! Veel materialen - en leden - kwamen over van de opgedoekte jeugdclub uit Evere. We hebben toen VZW Sirocco opgericht. Aan de inkom kwam een sas voor controle bij de toegang. Bezoekers moesten hun naam en adres noteren in een boek. Dankzij die adressen konden we enkele jaren geleden iedereen uitnodigen op onze ‘revival' in CC De Linde. Een ongemeen succes. We hadden de jeugdclub van toen helemaal nagebouwd. Met een rookmachine kregen we ongeveer hetzelfde effect als jaren geleden toen er nog veel gerookt werd in de jeugdclub. Vorig jaar hebben we dat overgedaan maar met een veel eenvoudigere setting. Tegenwoordig zijn we actief als Sirocco+++
U was heel lang politiek actief. Hoe bent u in de politiek geraakt?
Piet: Haren hoort al sinds de jaren twintig bij Brussel maar werd altijd behandeld als het kleine broertje. Toen Pierre Janssens, ons gemeenteraadslid van Haren, plotseling overleed, had Haren maar één gemeenteraadslid meer: Mia Hanno. Ik was al actief bij de toenmalige CVP en ging ervan uit dat twee verkozenen haalbaar waren. Omdat niemand kandidaat wou zijn, ben ikzelf opgekomen. Ik was niet verkozen. Mia is na die verkiezingen schepen geworden en zij heeft veel in gang gestoken voor Haren: aanleggen van straten, riolering. Die heb ik later kunnen laten uitvoeren en uitbreiden. Ze heeft hard gewerkt voor Haren en had het niet gemakkelijk. Ze kreeg een fatale hartaanval. Plots hadden we geen vertegenwoordiger meer in Brussel. In 1982 ben ik dan verkozen. We hadden toen samen met de PSC zes of zeven verkozenen. Dat was nog onder Paul Vanden Boeynants. We hebben in die tijd goed werk kunnen leveren. Maar na twaalf jaar vlotte het niet meer. Onder impuls van de nationale CVP heb ik de groep verlaten en gaan samenwerken met de VLD. Ik was verkozen samen met Annemie Neyts. De bedoeling was dat ik schepen zou worden maar Olivier Maingain van het FDF wilde geen tweede Nederlandstalige schepenen. Zo ben ik OCMW-raadslid geworden en de voorzitter delegeerde mij een groot aantal bevoegdheden. Ik zat toen als enige Nederlandstalige in het bureau van het OCMW, in de gemeenteraad en later ook in de koepel van de Iris-hospitalen (Brusselse ziekenhuizen). Dat maakte dat ik weinig tijd had voor contact met de mensen. Daardoor verloor ik veel stemmen bij de volgende verkiezingen en was niet meer verkozen.
Kreeg u toen weer meer tijd voor Haren?
Piet: Het schoolbestuur was op zoek naar een nieuwe voorzitter. Daar heb ik de kans gehad de oude directeur van de school te mogen uitzwaaien, een nieuwe directeur te zoeken en de overgang te begeleiden. Daarnaast heb ik mij ook kunnen engageren bij de vzw De Ark die mindervalide mensen onderdak geeft en begeleid. De Ark heeft zijn zetel in Laken maar was op zoek naar een gebouw voor uitbreiding. De gebouwen van de school en klooster van de zusters stonden al een tijdje leeg. Ze werden door de zusters aan VPW overgedragen. Ze moesten dringend een bestemming krijgen: ook leegstaande gebouwen moet je onderhouden en verwarmen! Het OCMW kocht het klooster. De Ark kreeg een groot deel van het oude schoolgebouw in erfpacht.
U bent toch ook actief bij de KWB en u was actief bij het Brusselse havenbestuur?
Piet: Voor de werking van de KWB kan je beter te rade gaan bij mijn broer of onze website bekijken.
In het havenbestuur heb ik verschillende functies gehad en heb ik veel internationale congressen meegemaakt in Lissabon, Stockholm, Wenen. Alhoewel Brussel een kleine haven is, is deze internationaal altijd heel actief geweest. Zo heb ik ook verschillende economische missies meegemaakt waar Brusselse ondernemingen aan deelnamen. Vroeger was er veel trafiek met de Oostzee, weinig mensen weten dat. Ook met Casablanca en Kinshasa onderhouden we goeie contacten. Het was een boeiende job en soms ook knokken om de belangen van de Brusselse haven te verdedigen.
Waar bent u dan nu vooral mee bezig?
Piet: nu bekommer ik mij vooral om het Seniorencentrum (nu Brussels Ouderenplatform. kort Bop vzw) in hartje Brussel, vlakbij de "Vismet". Ik was van plan om wat af te bouwen maar op vraag van Guido Gekiere en anderen heb ik het voorzitterschap van de Raad van Bestuur aanvaard. Het Bop heeft sinds mijn aantreden nieuwe statuten, een nieuw huishoudelijk en een nieuw arbeidsreglement De financiën zijn gesaneerd. Er is ook een andere directeur aangeworven met een nieuwe aanpak. We proberen nu zoveel mogelijk samen te werken met andere (senioren)organisaties, gemeenschapscentra, bibliotheken, rusthuizen, enzovoort. Dat kan onze werking alleen maar ten goede komen.
Het is ongelooflijk op welke terreinen u allemaal actief bent geweest en u zich ook vandaag nog inzet ten bate van de gemeenschap en vooral de gemeenschap in Haren en Brussel. Wij hebben maar één wens: doe zo voort! Nog veel succes!
Ria V.A.
