In onze grote pastorale eenheid Sint Franciscus zijn verschillende zustergemeenschappen aanwezig. Sommige zusters zijn actief in één van onze parochies. Eén van die gemeenschappen is de congregatie van de ‘Kleine zusters van Jezus’. Ze wonen in Evere, op de parochie Onze Lieve Vrouw Onbevlekt. Zij leggen het accent op de nabijheid in vriendschap en gebed met de mensen. Ik mocht bij hen op bezoek en dat bezorgde mij een erg boeiende namiddag. Hoog tijd om ze ook aan u voor te stellen. Ik sprak met zuster Mia, Kleine Zuster van Jezus. Haar medezuster, zr. Godefrieda komt er ook bij zitten en vult hier en daar het verhaal van zr. Mia wat aan.Zr. Godefrieda en zr. Mia (rechts)
Zr. Mia: ik ben afkomstig uit Hasselt en via vele omwegen ben ik als Kleine Zuster van Jezus ongeveer 40 jaar geleden in Brussel komen wonen. Maar ik heb ook in Nederland, Frankrijk en Italië verbleven, 25 jaar in Schaarbeek gewoond en nu ongeveer 10 jaar in Evere.
Waarom is u ingetreden bij de Kleine Zusters van Jezus?
Zr. Mia: als jongere was ik al op zoek hoe ik mijn leven zin kon geven. De Kleine Zusters van Jezus leven tussen de armste, delen hun leven en dragen hen in het gebed: dat sprak mij aan. Ik wilde ook getuige zijn van de Liefde van God voor iedere mens.
Onze congregatie is internationaal. De eerste Belgische kleine zusters vertrokken naar Afrika of naar andere continenten. In het begin per boot, later met het vliegtuig. Toen ze terugkwamen van hun missieposten moesten ze opgevangen worden en zo is er in Brussel een fraterniteit van de Kleine Zusters van Jezus geopend in 1955.
We zijn nu aanwezig in 62 landen en er zijn ook kleine zusters afkomstig uit de verschillende continenten.
Wilde u ook naar de missies gaan?
Zr. Mia: mijn idee was om naar China te gaan maar dat was in die tijd niet bereikbaar. Ik heb dan mijn missie gevonden in Nederland en Frankrijk, België, altijd in dienst van onze communauteit. Toen ik intrad droegen wij een blauwe jurk die ons verwees naar de arbeidswereld en een kleine blauwe sluier. Het is altijd de bedoeling geweest dat we als zusters zouden meeleven met de mensen rondom ons. We gingen werk zoeken zoals iedereen en de mensen konden altijd bij ons terecht.
Hoe komt het dat jullie nu in Evere wonen?
Zr. Mia: we zijn naar Evere gekomen omdat we allemaal op leeftijd zijn en we minder mobiel zijn geworden. We moesten een appartement met een lift vinden maar het bleef onze bedoeling om tussen de mensen te wonen en contact met onze omgeving te houden. We zijn eerder gericht naar de Franstalige pastoraal maar nemen soms ook deel aan de Nederlandstalige vieringen. Eén van onze zusters is onlangs opgenomen in een home. Dus nemen we soms ook daar deel aan de vieringen. In Schaarbeek hadden we meer mogelijkheden om contact te houden met de mensen uit de buurt. We woonden er in de Josaphatstraat en gingen voor de vieringen naar de Sint Servaaskerk op de Haachtsesteenweg en naar de Sinte Mariakerk. Een van de zusters sprak toen Arabisch en dat vergemakkelijkte het contact met onze buurt. Ik wou zelf ook liever in de Josaphatstraat blijven. Die buurt heeft mijn hart genomen en ik zou er graag teruggaan maar gezien de leeftijd en de gezondheid kan dat spijtig genoeg niet meer. We hebben ook nog een fraterniteit in Kuregem en Peterbos, buurten die een smeltkroes zijn van talen en culturen.
Hoe is de congregatie van de Kleine Zusters van Jezus ontstaan?
Zr. Godefrieda : Charles de Foucauld, een fransman, getroffen door de leefwijze van Jezus van Nazareth, wilde Jezus navolgen door in vriendschap de meest geïsoleerde stammen nabij te zijn in de Sahara. In 1933 stichtte pater Voillaume de kleine Broeders van Jezus in de geest van Charles de Foucauld,in de woestijn. Onze stichteres, zuster Magdeleine, is ook afkomstig uit Frankrijk. Ze deed haar eerste geloften in 1939 en dat is ook het stichtingsmoment van onze gemeenschap. Haar vader werkte als legerarts in Tunesië. Een kind van de Bedoeïenen had dringend een serum nodig. Hij was pas hersteld van een ongeval en mocht nog niet te paard rijden. Op gevaar voor zijn eigen leven reed hij toch de 60km door de woestijn om het serum te halen en het kind te redden. Magdeleine was toen nog niet geboren maar ze heeft dat verhaal vaak gehoord hoe haar vader om een moslimkind te redden zijn leven op het spel zette. Magdeleine wilde op haar manier zuster worden. Ze wilde in de nabijheid leven van die mensen, leven als nomaden in de woestijn. Ze werd er met open armen ontvangen en kende er een diepe vriendschap. Onze congregatie is dus geboren in de moslimwereld in de Sahara. Toen in 2005, Charles de Foucauld zalig verklaard werd, zijn er mensen uit de Sahara naar Rome gekomen om dit met ons mee te vieren. Wij zijn ervan overtuigd dat het mogelijk is om tot een diepe vriendschap te komen in een grote verscheidenheid. De eerste gemeenschappen zijn daar ontstaan. De zusters leefden er in tenten tussen andere Nomaden.
Hoe komt het dat er nu gemeenschappen zijn over de hele wereld?
Zr. Mia: later is zuster Magdeleine tot de conclusie gekomen dat dit Nazarethleven mogelijk is over de hele wereld en in alle mogelijke milieus. Stilaan zijn er meer roepingen gekomen en zijn de Kleine Zusters van Jezus gaan wonen in de achterbuurten van grootsteden, midden de zigeuners, bij mensen uit de circuswereld, prostituees, kortom bij mensen aan de rand van onze maatschappij. In alle Europese landen zijn we al in de jaren vijftig gaan werken als arbeidster tussen de arbeidsters. Nu is onze congregatie verspreid over de hele wereld.
Hoe ziet u de toekomst?
Zr. Mia: de meeste van onze zusters zijn op leeftijd gekomen en daarom is er een hergroepering bezig in verschillende Europese landen. Maar we blijven zoeken om de armste te helpen. De jongere Kleine Zusters leven en werken nog altijd zoals vroeger en willen zijn als ‘één van de hen'. Zo woont zuster Clemence die als laatste is ingetreden in een woonwagen midden zigeuners in Italië. Een andere zuster woont in Libanon in een dorp tussen de moslims. We leven vaak in gevaarlijke zones ook de zuster in die regio. Maar we steunen haar en willen blijven samen werken en vorm geven aan gemeenschappen.
Hartelijk dank zuster Mia en zuster Godefrieda voor jullie verhaal en voor zoveel inzet tot op vandaag voor de allerminsten. We wensen alle Kleine Zusters van Jezus veel moed en veel steun in hun werk waar ook ter wereld.
Ria V.A.
