God, geef mij een hart dat vakantie kan nemen,
zich even kan losmaken uit het gareel
van de zorg en verantwoordelijkheid.
Geef mij een hart, God, dat klein als een kind
de verrassing beleeft van elke nieuwe horizon.
Geef mij een hart dat nog kan luisteren
naar de vogels, en kan glimlachen
bij de verre geluiden van koeien
als de morgen begint.
Geef mij een hart, God, een open hart
en open handen om naar de mensen toe te gaan,
te luisteren naar hun verhalen en te snoepen
van hun vriendschap als de avond valt.
Geef mij een hart dat uitnodigt
-als een rustbank in de lommer-
iedere voorbijganger,
iedere mens langs de baan.
Geef mij een hart dat zich wil bekeren
tot de eenvoud en het geluk om kleine dingen,
een hart dat kan bewonderen zonder te bezitten,
en kan bidden zonder woorden.
Een hart dat doorheen de dingen
kan schouwen naar uw eeuwigheid.
En of ik dan in een vliegtuig zal stappen
of mijn fiets zal gebruiken,
of ik de andere kant van de wereld
of de andere kant van mijn dorp zal zien,
of de kracht van mijn lichaam
zal meten met de golven,
of stil van de zetel naar het bed zal gaan …
Geef mij een hart dat vakantie kan nemen, God,
en dan is het feest al begonnen.
(Manu Verhelst)
