Liturgie als fundament

In de liturgie wordt onze verbondenheid met God tot uitdrukking gebracht en precies dankzij die uitdrukking wordt ze gevoed en gesterkt. 

Engagement in-gebed

Onze congregatie leeft vanuit de grote monastieke cisterciënzertraditie. Dit komt ook tot uiting in de aandacht die we geven aan de liturgie in ons dagelijkse leven. Al onze engagementen zijn letterlijk in-gebed in ons gebedsleven. Het is de plaats en de tijd om God te ontmoeten. Vanuit het gemeenschappelijke morgengebed en de eucharistieviering weten we ons gezonden naar onze dagtaak. Ook ’s avonds ervaren we hoe goed het is om in de vespers (avondgebed) de vreugde en de zorgen van de dag aan God toe te vertrouwen.  

Het 'getijdengebed' heeft zijn oorsprong in het joodse gebed en blijft nog steeds het officiële publieke gebed van de katholieke Kerk. Het besef dat we met ontelbaar veel christenen over de hele wereld ditzelfde gebed bidden en dezelfde psalmen zingen, schept een diepe verbondenheid.

Wie graag wil aansluiten bij het gebed in de gemeenschap van Gent is welkom. Je kan de uren vinden op deze pagina. 

Vieren op zondag 

Dé dag bij uitstek om Gods bevrijdende aanwezigheid te vieren is de zondag, de dag van de Verrijzenis. Christenen laten zich op 'dag van de Heer' samen roepen om Gods Woord te beluisteren, ons erdoor te laten raken en ons te voeden aan het Brood dat Hij ons geeft. Alleen dan zullen we kunnen groeien in het vermogen om zijn uitnodiging te beanwoorden in ons gebed en in ons concrete leven van elke dag.

De driejaarlijkse cyclus van de zondag

De lezingen van de driejaarlijkse zondagscyclus laten ons kennis maken met een grote variëteit aan perikopen, die telkens weer een ander facet of moment uit Gods zoektocht naar de mens verhalen. Niet alleen het leven van Christus wordt daarbij in herinnering gebracht: steeds weer gedenkt en actualiseert de liturgie de hele heilsgeschiedenis van God met zijn volk.

(Je vindt telkens de lezingen van de komende zondag ook op onze site)

Het liturgisch jaar

In de liturgische jaarkrans wordt het repetitieve karakter van de liturgie op een ingenieuze manier gecombineerd met een grote variatie aan kleuren, muzikale timbres en inhoudelijke motieven. Het is belangrijk om die afwisseling in reliëf te plaatsen, en om het eigen karakter van de verschillende tijden en feesten duidelijk te laten uitkomen. Met zijn afwisseling tussen sterke en gewone tijden en de daarmee overeenstemmende lezingen, vormt het liturgisch jaar een uitgelezen instrument om een brug te slaan tussen de liturge en het dagelijkse leven.

Bron: "God ontmoeten in zijn Woord, leeswijzer voor de medewerkers in de liturgie" p.7, ICLZ, 2008