In augustus overleed zr. Kizito, oud-missionaris.
25 jaar geleden, na de Genocide in Rwanda, schreef ze een aangrijpend gebed.
We delen het graag in deze missiemaand.
Waar was Je,
Jij van wie onze wijzen zeggen
dat Je de nacht doorbrengt tussen de duizend heuvelen,
terwijl Je overdag de aarde doorkruist?
Waar was Je toen de hel losbrak
en de eeuwenoude Kaïn duizendvoudig toesloeg?
Waar was Je toen de herders van je volk vermoord werden
en samen met hen ontelbaar veel kinderen, vaders en moeders?
Wij zoeken vertwijfeld naar Jouw aangezicht
en klampen ons vast aan het geloof dat Jij,
zoals eertijds in Egypte, het geweeklaag van je volk hebt gehoord.
Toch bleef Ik heel die tijd tussen de duizend heuvelen.
Mijn vaderhart trilde bij elke doodskreet.
Zo dikwijls stierf mijn Zoon opnieuw.
Wat geen tele-oog ontdekte,
zag Ik gebeuren:
mensen die het evangelie beleefden door biddend
de dood tegemoet te gaan,
mensen die hun leven riskeerden om anderen
te redden uit honger en vernietiging,
mensen die wonden heelden, verminkte gezichten toespraken
en vluchtelingen herbergden.
Ik bleef … dankzij hen.
Wij bidden Je, Heer,
zend ons jouw Geest van vrede en verzoening.
Waai over de onmetelijke knekelvelden,
over de kaalgeknipte heuvelruggen
en de troosteloze vluchtelingenkampen.
Waai en beziel, beadem en breek open
opdat Jouw morgenlicht daagt
over de duizend heuvelen.
Zr. Kizito Aelvoet
verschenen in KERKPLEIN. Berichten uit het bisdom Gent, jrg. 3, oktober 1994, blz. 14
