Visie 'Ja'
De Hanswijkprocessie is natuurlijk méér dan enkel een spektakel, het is in de eerste plaats een processie, d.i. een optocht van biddende en zingende gelovige mensen om God of een heilige te eren, te danken of om hulp te vragen…. Maar er is meer. De Hanswijkprocessie is een - letterlijk! – wandelende illustratie van een visie. Die visie vatten we samen in de lijn:
JA / LEVEN / BELEVEN
‘Ja’ zeggen aan het leven is ‘ja’ zeggen aan de fundamentele roeping van iedere mens
De rode draad in de Hanswijkprocessie is het “ja” woord van de mens aan het leven en zijn “ja”-woord aan God.
Elke mens draagt diep in zichzelf het verlangen naar leven en gelukkig zijn. We voelen allemaal aan dat het échte geluk te maken heeft met liefde, met gemeenschap en verbondenheid met andere mensen, met beminnen en bemind worden, met “ja” zeggen aan het leven zoals het zich aandient. ‘Ja’ zeggen doet ons voluit leven.
‘Ja’ kan men beleven op verschillende manieren
De Hanswijkprocessie toont ons doorheen verschillende verhalen het ‘ja’ woord van de mens door de eeuwen heen: het ‘ja’ woord aan het leven en het ‘ja’ woord aan God. Dit ‘ja’ kan men beleven op verschillende manieren.
'Ja' doorheen de Mechelse geschiedenis
Wie geboeid is door onze geschiedenis ziet in de processie de verschillende periodes uit het rijke verleden van Mechelen voorbij defileren. Maar wat we in feite zien zijn de verhalen van historische figuren die op een gegeven moment “ja” hebben gezegd tegen een opdracht die hen te beurt viel, een roeping die hen overviel. Van de Ierse monnik Rumoldus die op stap ging om het geloof te verspreiden tot Margaretha van Oostenrijk die in moeilijke omstandigheden het beheer van de Nederlanden en de opvoeding van haar neef Karel V op zich nam.
'Ja' in het leven van alle mensen
Op een tweede niveau gaat het om meer dan het “ja” uitbeelden, het wordt het “ja” beleven wanneer men in de getoonde verhalen de oerbeelden van de mensheid ontdekt: het uitzien naar een vreugdevolle gebeurtenis, de geboorte van een kindje, de pijn om het kind dat een andere onverwachte weg inslaat, de pijn van het lijden en de dood, de vreugde om de bevrijding uit een pijnlijke situatie, …. Het gaat om mensen die het leven beleven, aanvaarden, “ja” zeggen, en verder gaan, soms ondanks alles … Al wat daar op straat getoond wordt komt ook voor in ons leven en dat raakt en ontroert ons.
'Ja' zeggen tegen God
Wie met een gelovige blik dieper kijkt, ontdekt meer: achter deze oerbeelden van de mensheid, ziet hij hoe God de mens liefheeft en hem nooit loslaat, hoe Hij ons steeds nabij is en ons zijn eigen Zoon heeft gegeven om ons te verlossen uit de zonde en de dood. Hij beleeft dit ja-woord dat getoond wordt op een diepere manier, omdat het hem bevraagt naar zijn eigen ja-woord aan God in zijn eigen leven.
De gelovige wil ‘ja’ zeggen aan God die ons roept om volledig in harmonie te leven met Hem. Voor hem is het échte geluk te vinden bij God die Liefde is. Het eerste ‘ja’ aan het leven krijgt hierdoor nog een diepere dimensie nl. het ‘ja’ aan God. Maria is ons op deze weg voorgegaan. Zij heeft ‘ja’ gezegd op de vraag van God om Moeder te worden van zijn Zoon. Heel haar leven was één ‘ja’ woord, een ‘Fiat’, ‘mij geschiede naar uw woord’. Zo heeft zij ook aanvaard moeder te worden van de Kerk, onze Moeder. Daarom mogen wij haar altijd vragen “Monstra te esse matrem – Toon dat Gij onze moeder zijt”.
De Hanswijkprocessie als bedevaart
Zo is de Hanswijkprocessie op zijn diepste niveau eigenlijk een bedevaart in het klein nl. “het biddend op weg gaan van een individueel of een groep mensen naar een heilige plaats, op een zekere afstand gelegen, om daar te bidden en om anders terug te keren”. Op bedevaart gaan is “bidden met het lichaam”, het sluit heel sterk aan bij het concrete leven van elke dag, het is een uitdrukking van het samen op weg zijn als gelovigen. Elke processie en elke bedevaart is een beeld van ons leven, ons op weg zijn van bij de geboorte naar ons einddoel, naar God toe.
Iets wat heel intens “beleefd” wordt door de duizenden deelnemers aan deze Hanswijkprocessie, zowel door hen die de taferelen uitbeelden als door hen die achteraf aansluiten en al biddend en zingend de weg meegaan naar Onze-Lieve-Vrouw van Hanswijk.
