Jacobus Lacop was een jongen uit Oudenaarde en kreeg een prominente plaats in de Abdijkerk. Hij werd geboren rond 1541 en werd exact 150 jaar geleden heilig verklaard door paus Pius IX. Jacobus Lacop was volgens de overlevering een mooie jongeling die een goede kennis van de letterkunde en de oude talen bezat. Hij trad vroeg in bij de Norbertijnen waar ook zijn broer Adriaan lid van was. Hij nam het ordekleed aan in de abdij van Middelburg en hij was er heel vlug graag gezien.
In het jaar 1566 – het jaar van de beeldenstorm – was er grote beroering door de actie van de gereformeerden. Ook Jacob Lacops voelde zich fel aangetrokken door de nieuwe geloofsbenadering. Hij was zoekend en verliet het klooster in Middelburg. Hij schreef een boekje tegen de heiligenverering: ‘Defloratio aureae legendae’. Het werd echter nooit uitgegeven.
Wanneer het rustiger werd na een jaar, kwam ook de jonge Witheer tot rust en hij onderwierp zich opnieuw aan zijn abt. Hij verbrandde zijn boekje en verlangde om boete te doen. Eerst werd hij overgeplaatst naar de abdij van Mariëngaarde in Betuwe. Na enige tijd van inkeer stuurde zijn abt hem naar Monster (rond 1569). In Monster was zijn broer Adriaan ondertussen pastoor. In dat rustige dorp in het gezelschap van zijn familie (zijn oude vader woonde in bij zoon-pastoor) vond Jacob opnieuw de vrede van zijn geloof en zijn roeping. In het jaar 1572 werd Jacob samen met vader gevangen genomen…
Maar waarom werd Jacob Lacops heilig verklaard? Waarom werd (en wordt) hij in Ninove vereerd? Het vervolg van het verhaal lees je bij "Staande blijven in moeilijke geloofstijden..."!
pastoor Alexander
