Fantastisch dat we van 30 juli tot 7 augustus met 110 kinderen en volwassenen naar Chandolin mochten afreizen. Weliswaar in een strikt omlijnde coronaveilige bubbel, maar een geweldige week in de Zwitserse natuurpracht tegemoet.
Ondanks het weer dat soms niet mee zat, werden het opnieuw enig mooie en rijke dagen. Wat maakte Chandolin zo deugddoend? Het is moeilijk te beschrijven als je het niet hebt meegemaakt. Er zijn verschillende ingrediënten die samen smelten tot een uniek geheel. Ik noem er vijf: op tocht in de bergen, verdieping, familiegevoel, gebed en betrokkenheid.
Op tocht in de bergen
Chandolin is het hoogst gelegen permanent bewoonde dorp van Zwitserland. Alleen al het uitzicht vanop het terras van ons verblijf –het Grand Hotel- is adembenemend. Hier waren we weer op vakantie in Gods majestueuze natuur, die elke dag uitnodigt om te verkennen en te contempleren. De volwassenen kozen telkens uit drie bergwandelingen, van licht tot zwaar, aangepast aan ieders tempo en conditie. Voor elk wat wils en toch heel verbonden. Ook de kinderen en jongeren trokken de bergen in. Zij hadden overdag hun eigen programma, verdeeld in (leeftijds)groepen, in de zorgzame handen van een team van enthousiaste en creatieve kinderbegeleiders.
Ook op inhoudelijk vlak konden de batterijen worden opgeladen. Tijdens de verdiepingsmomenten was Marc Peersman onze gids. Hij leidde ons binnen in het ontroerende verhaal (boek en film) over Oscar en oma Rozerood, door schrijver Eric-Emmanuel Schmitt bedoeld om de kern van het christelijk geloof weer te geven. Oscar is een jongetje van tien, lijdt aan leukemie en is stervend. Oma Rozerood bezoekt hem, beurt hem op met buitenissige worstel-verhalen, laat hem brieven naar God schrijven, doet hem volop leven midden het sterven.
Dit verhaal riep diepe vragen op. Wat betekent het in God te geloven – hoe komt Hij aanwezig? Wat is liefhebben – hoe kom ik een ander nabij? Wat mag ik hopen – toont geloof een weg door het lijden? We kregen rijke en gevarieerde impulsen met ruimte voor interactie en gesprek in kleine groepjes. Dit thema raakte ons en liet niemand onberoerd.
Chandolin biedt ruimte voor ontmoeting, we vormen er één familie. Jong en oud door elkaar. Met aandacht en zorg voor iedereen. Op zovele momenten: wanneer we gezellig -en lekker!- tafelen, aan de afwas - die we samen doen, op het terras voor het Hotel, ’s avonds bij een drankje in de bar, bij het kleurenwiezen, op de leuke bonte dankavond.
Of tijdens de speciale familiedag in het midden van de vakantie, waar dit jaar de zoektocht naar speciale bergmineralen –al gehoord van azuriet of malachiet?- dé topper was.
Elke dag kon iedereen anderen uit de groep nomineren voor het ontvangen van een Oscar: de onderscheiding voor wie volgehouden heeft ook als het moeilijk werd. Ongelooflijk hoeveel briefjes er dagelijks in de postbus van Villa Rozerood toekwamen, van volwassenen én kinderen, met hartverwarmende waardering voor iemand anders. Tijdens de ludieke ochtend-opening werd iedere nominatie door opa en oma Rozerood voorgelezen en elke dag één Oscar-winnaar bekroond. Ambiance verzekerd!
We maakten ook tijd om bij de Heer thuis te komen. Elke nieuwe dag startten we in de kapel vlakbij ons verblijf, en legden we daar ’s avonds weer in Gods handen neer. Wat goed dat we weer samen mochten zingen, begeleid door fijne muzikanten. Tweemaal vierden we met de hele groep eucharistie, éénmaal in de buitenlucht, éénmaal in het dorpskerkje van Chandolin. Samen met de jongeren vierden we een avond in de stijl van Taizé, zij zelf gingen op avondlijke fakkeltocht. Een hoogtepunt was de verzoeningstocht aan het eind van de vakantie. Alleen of per twee werden we op weg gezet voor een meditatieve tocht die uitnodigt tot het sacrament van de verzoening en samen eucharistisch werd afgesloten in een uniek natuurkader.
De vakantie in Chandolin draait geheel op vrijwillig engagement. Iedereen is vriendelijk met elkaar en steekt gewillig een handje toe. Je voelt een actieve betrokkenheid die verbindt. Dat is de kracht van deze gezinsvakantie.
Drie dragende teams wil ik bijzonder aanhalen. Alle drie doen ze dit geheel vrijwillig en in hun vrije tijd. En met volle inzet. De kinderbegeleiding noemde ik al. Geweldig hoe zij dat doen - zodat de ouders ook tijd voor zichzelf hebben. Dan is er de vijfkoppige keukenploeg, want ja, voor de maaltijden moeten we als groep zelf zorgen. Ongelooflijk wat Johan en zijn ploeg voor werk verzetten, en met welke kwaliteit ze ons verwennen! Tenslotte is er de kernploeg die alles organiseert. De voorbereiding die daar in kruipt… om dit in je eigen vrije tijd voor zoveel anderen mogelijk te maken. Dikke pluim voor Veerle, Lieven, Paul en Rik. Het is een eer hen namens CCV te mogen ondersteunen.
Met dank aan iedereen die er dit jaar bij was en Chandolin mee ’maakte’.
