Maandag 10 april trokken we met een volle bus naar het bedevaartsoord en kapucijnenklooster in Meersel-Dreef: een dag waarbij we ons lieten inspireren door Franciscus van Assisi. Na afloop vroegen we een aantal mensen naar hun reactie. We laten je graag meelezen.
Bij aankomst genoten we van een tas koffie in de Zevenster. Vervolgens luisterden we naar een uiteenzetting van pater Jan over ‘Franciscus in zijn en onze tijd’. Zo sprak pater Jan over het leven van Franciscus.
Voor Stijn viel daarin op dat Franciscus niet van jongs af aan zeer veel bezig was met wat zijn “leer” zou worden. En vertelde Stijn er bij “Nieuw voor mij was toch het feit dat Franciscus eigenlijk compleet het tegenovergesteld was dan wat hij later zou predikten. Nog een leuk nieuwtje voor mij was dat de heilig Clara zoveel te maken had met Franciscus. Ik wist niet dat zij tijdgenoten waren.”
In het park is er een paar jaar geleden een Franciscaans labyrint aangelegd. Onderweg stonden heel wat bordjes met vragen die je aan denken zetten. Martine vond het een heel intense ervaring om zoveel stappen te zetten op een oppervlakte die heel beperkt is. En zegt daarover het volgende “zoveel stappen zijn nodig om te kunnen reflecteren over de boeiende vragen onderweg over wat God betekent in mijn leven en hoe Hij aanwezig was in alle voorgaande stappen/keuzes die ik gemaakt heb en nog zal maken...
Onderweg kwam er een soort rust over mij, als een bevestiging dat God met mij blijft meegaan en ik weet nog dat ik zei: dat heeft mij nu echt deugd gedaan!”
In de namiddag leidde pater Kenny ons rond in het Franciscaans belevingscentrum. Het werd een ontdekkingstocht langs zeven kamers met elk een ander thema. De thema’s zijn zo te herkennen in ons leven van alledag. Bij het buitenkomen vroegen we een drietal deelnemers naar hun eerste reactie.
In de eerste ruimte, een bos, werd Agnes geraakt door de stilte en de rust die de ruimte uitstraalde.
Voor Angèle was de kamer waar na het openen van de deur een wolf haar in de ogen keek de mooiste kamer. Vooral omwille van het verhaal, zo vertelde ze “toch bijzonder hoe een stad die helemaal beheerst werd door de wolf, waar iedereen bang was van de wolf, door Franciscus’ komst veranderde. Franciscus slaagde er in om van de wolf een aanhankelijk dier te maken. En zo werd de wolf vriend van de stad. Ik vond het een heel mooi verhaal, de stad die zich bekeert door het gesprek dat Franciscus had gevoerd.”
Amanda werd eerst getroffen door de stilte en wat terugkwam over vertrouwen. Want zegt ze “dat is toch iets van deze tijd. Enerzijds mensen die niet meer kunnen vertrouwen en anderzijds mensen die niet meer te vertrouwen zijn of geen vertrouwen kunnen geven aan anderen.”
De zeven thema’s hadden allemaal te maken met de spiritualiteit van Franciscus. In die spiritualiteit zegt Martine “raakt mij het sterkst Franciscus’ liefde en dankbaarheid voor al wat God ons geeft, vanuit een totale gegevenheid in armoede en vredelievendheid, ervaarbaar in al het geschapene. Zo kunnen ook wij in deze tijd elkaar meer liefhebben als broeders en zusters, ondanks alle verschillen en met respect voor de schepping waarvan wij de behoeders zijn.”
We vroegen twee deelnemers wat hen – terugkijkend op de gehele dag – het meest getroffen heeft.
Stijn: “De bezinnende momenten in het Mariapark hebben mij het meest getroffen. De rust, de natuur en de mooie sobere zaken die te bezichtigen waren zorgden toch voor een juiste sfeer. Even alleen kunnen stilvallen in de kapel met Franciscus was een zeer grote verrijking voor de innerlijke rust en een moment om je dicht bij God te voelen. Het zeer leuke was dat je die ervaring kon meennemen naar het labyrint waar je door de gerichte vragen, die je vond langs het parcours, je rustig kon mediteren over alle indrukken die ze opriepen tijdens het wandelen in het labyrint.”
Martine: “Het is het geheel van de dag dat mij heeft aangesproken; het samen als gelovigen van die grote parochie op weg zijn en ons laten inspireren door Jezus, Maria, H. Franciscus doorheen de dag, beginnende bij de ochtendgroet, wachtend op de bus, het samen onderweg zijn met een bus, elkaar leren kennen bij de koffie, luisterend naar wat Franciscus heeft bezield in zijn tijd, samen bezinnend in het Mariapark, samen het brood en vriendschap delend met lachsalvo's; meditatieve wandeling en stille momenten in het domein, verrassend hedendaagse vormgeving van thema's uit het leven van Franciscus waar zelfs de wolf aaibaar wordt. Onze dorst lessend met heerlijk gerste- of ander nat en dan samen, nagenietend terug naar onze parochie.... Mooie dag, mooie mensen, mooie gelovige inspiratie opgedaan.”
Dank je wel Agnes, Amanda, Angèle, Martine en Stijn voor jullie getuigenis.
