Toch merkwaardig: er zijn meer mensen die zeggen dat ze bidden dan mensen die zeggen dat ze in God geloven. Bidden, onder welke vorm ook, hoort dus bij ons mens-zijn. Voor christenen is bidden onze geest en ons hart richten op God en die voor Hem openstellen.
Uit ons gesprek werd al snel duidelijk dat er grote verschillen zijn in hoe, waar en wanneer je bidt: een tientje, een rozenkrans, een kort gebedje, een kruisteken, vaste tekst, een spontaan geformuleerde gedachte zomaar uit je hart, op de fiets, ’s avonds voor het slapengaan, in de loop van de dag tijdens één of andere activiteit, tijdens een viering, een kaarsje laten branden, … We bidden veelal om te danken, ook om iets te vragen. Bidden is rustgevend, geeft een goed gevoel. Of zwijgen is twee keer bidden. En dat geldt ook voor zingen. Bidden is niet altijd makkelijk. Maar het is noodzakelijk: het gebed is de motor van ons christelijk leven. Het viel me op hoe vaak gezegd werd dat het gebed zich richt tot Maria.
Het werd even stil bij de vraag of bidden ook echt helpt. Soms wel, soms niet, klinkt het aarzelend. Iemand zegt: wie bidt en gelooft weerstaat beter aan ziekte en tegenslag. ‘Maar als ik bid, dan weet ik dat God luistert.’
In het derde filmpje kregen we tips over hoe we kunnen beginnen met bidden. Zorg voor een rustige plek en spreek met God zoals je spreekt met een vriend, met eenvoudige woorden. Woon een viering bij en bid met velen. Bidden is als het openen van een deur voor God die van je houdt en zich steeds beter aan je bekend kan maken. Open de deur en ze zal geleidelijk verder opengaan.
We beluisterden het gebed dat Jezus zelf ons gegeven heeft, het Onze Vader. En we besloten het laatste geloofscafé van dit jaar met een eigen gebed.
FVH
