Het anker is voor christenen het symbool van de Hoop. Tijdens het Jubeljaar willen we een estafette van de Hoop laten rondgaan in ons bisdom. Wie een anker ontvangt, engageert zich om een verhaal van Hoop te vertellen. En hij/zij geeft het door aan de volgende. Zo maken we met concrete getuigenissen de Hoop extra zichtbaar.
“De bedoeling is om verschillende generaties en leefwerelden samen te brengen en misschien wel nieuwe netwerken tot stand te brengen. Zowel een woonzorgcentrum als een jeugdbeweging kunnen worden aangesproken. Bij scholen maakt het niet uit of de school nu behoort tot het katholieke net of niet, het is voldoende dat er een geëngageerde leerkracht is die hoop wil delen en ook anderen uitdaagt om dat te doen. De bedoeling is dat er een reflectie op gang komt: ‘Waar vind ik hoop? Waar is ze al aanwezig in onze vereniging, gemeenschap…?’ en ‘Hoe kunnen wij dat op onze manier doorgeven, delen, openstellen?’
Hoop is immers iets dat leeft en dat kansen moet krijgen om te groeien.
Hoop is er niet om voor jezelf te houden.
Dat is ook de reden waarom ik me graag voor dit project wilde engageren. Je kent misschien het verhaal van de engel achter de toonbank:
‘In een droom liep ik een winkel binnen.
Achter de toonbank stond een engel.
Ik vroeg: wat verkoopt u hier?
Alles wat u maar wilt, zei de engel.
O, zei ik, echt waar?
Ik wil dan graag vrede op aarde,
opheffing van de onderdrukking,
geen honger meer en een huis voor alle vluchtelingen…
Wacht even, zei de engel. U begreep me verkeerd.
Wij verkopen hier geen vruchten, enkel zaadjes.’
Die zaadjes, dat is de hoop die moet groeien. Ze kan zich vermenigvuldigen door haar te delen in verhalen, in beelden, met een filmpje of een foto… Eerst en vooral ter plaatste, binnen de parochie. Zo kunnen nieuwe verbindingen ontstaan.
